Opis projektu
Wygląd naszego ciała nie tylko interesuje nas z punktu widzenia estetyki, ale przede wszystkim zdrowia. Poprawianie pewnych mankamentów urody od zawsze było w kręgu zainteresowań wielu specjalistów, nie tylko kosmetologów, ale także chirurgów, czy też chirurgów plastycznych. W ostatnich kilkunastu latach medycyna estetyczna wychodzi poza poprawianie mankamentów naturalnych naszej urody, a wchodzi we wszelkie inwazyjne metody leczenia, takie jak chirurgia czy radioterapia. Ponadto, ze względu na coraz większą dostępność cenową laserów, to one zaczynają odgrywać główną rolę w procesie naprawy naszego wyglądu. W związku z powyższym pojawia się pytanie jak dbać o bezpieczeństwo pacjenta w trakcie takiego zabiegu i jak ocenić efekty nie tylko te wizualne, ale przede wszystkim związane z dostarczoną do tkanek energią, która oczywiście, że jest niezbędna w procesie „poprawy urody”, ale też niesie ze sobą ryzyko dodatkowych komplikacji w przypadku przekroczenia pewnej dawki energii – podobnie jak ma to miejsce w radioterapii, tyle, że mówimy o zdecydowanie mniejszej energii fali elektromagnetycznej oddziałującej z tkanką.
Należy mieć na uwadze, że wygląd skóry, jej temperatura czy też odpowiedź termiczna na zastosowany czynnik np. laser mogą być powiązane z zaburzeniami niemal każdego układu w ciele człowieka. Dlatego bardzo ważna jest szybka i całkowicie nieinwazyjna ocena parametrów temperaturowych powierzchni ciała i dynamiki zmian mapy termicznej powierzchni. Wczesna diagnostyka to odpowiednio szybka rekcja i np. rozpoczęcie leczenia problemów dermatologicznych. W związku z tym dermatologia oraz medycyna estetyczna cały czas się rozwijają i wprowadzają coraz bardziej zaawansowane technologie diagnostyki i leczenia, aby zapewnić pacjentom skuteczne i bezpieczne metody leczenia. Jedną z takich technik jest zastosowanie laserów o różnych energiach i głębokości wnikania do zabiegów estetycznych. Lasery, dzięki swojej zdolności do precyzyjnego docierania do określonych miejsc skóry, umożliwiają leczenie przebarwień, blizn, zmian naczyniowych itd. I jednym z głównych parametrów, który trzeba kontrolować podczas terapii laserowej, jest zmiana temperatury skóry wskutek oddziaływania energii lasera.
Obecnie laseroterapia jest powszechnie stosowana w leczeniu różnych zmian i schorzeń skóry. W zależności od długości fali źródła światła w dermatologii głównie są wykorzystywane w leczeniu trądziku i łuszczycy (fale krótkie czy ultrafioletowe), zamykaniu naczyń krwionośnych, zmian pigmentowych, usuwaniu owłosienia, tatuaży, fotoodmładzaniu (fale widzialne i bliska podczerwień), usuwaniu tkanek: np. brodawki, trądziku (fale długie, daleka podczerwień).
Reakcja tkanki na światło laserowe zależy od: długość emitowanej fali, gęstość mocy i energii, czasu ekspozycji oraz wielkości obszaru zabiegowego. Na absorpcję światła przez tkankę wpływa obecność chromoforów, czyli substancji naturalnych znajdujących się w tkankach, mających specyficzne zdolności do pochłaniania określonej długości fali promieniowania, do których możemy zaliczyć wodę, melaninę oraz hemoglobinę. W przypadku tkanek miękkich najgłębiej wnika promieniowanie z zakresu 650-1200 nm, którego absorpcja w zewnętrznych warstwach skóry jest najmniejsza.
W ocenie zmian temperatury powierzchni ciała, a zatem pośrednio również w ocenie metabolizmu i dostarczonej energii, najlepszym narzędziem są kamery termowizyjne, które dzięki bardzo wysokiej czułości (sięgającej poniżej 0,03C) oraz wysokiej rozdzielczości termalnej mogą znaleźć zastosowanie w procedurach kontroli jakości zabiegów oraz jako sprzęt niezbędny w nowej i innowacyjnej metodzie poprawy bezpieczeństwa wykonywanych zabiegów laseroterapii i oceny ich efektów w szeroko rozumianej medycynie estetycznej. Kontrola i nadzór na zmianami temperatury podczas zabiegu pozwalają otrzymać największą skuteczność procedur oraz zapewnić największy poziom bezpieczeństwa, gdyż niekontrolowane nagrzewanie tkanek może prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak oparzenia czy trwałe uszkodzenia skóry. Taki proces zapewnia tylko kamera termowizyjna.
Dlatego też celem projektu jest „Wprowadzenie w Klinice Magnuccy w Katowicach nowej i innowacyjnej metody poprawy bezpieczeństwa wykonywanych procedur i oceny efektów laseroterapii w zabiegach medycyny estetycznej”.
W efekcie przeprowadzonych badań, uzyskane wyniki pozwolą nie tylko lepiej zrozumieć mechanizmy termiczne zachodzące podczas laserowych zabiegów medycyny estetycznej, ale także wskazać potencjalne obszary optymalizacji procedur, minimalizując jednocześnie ryzyko wystąpienia niepożądanych efektów ubocznych.
W medycynie estetycznej termografia może przynieść wiele korzyści i wiele dodatkowych informacji. Może być wykorzystywana zarówno do obiektywnej oceny wykonanego zabiegu, jak i do monitorowania postępów leczenia, co do tej pory nie było brane pod uwagę w kontekście zastosowania obrazowania termicznego w procedurach medycyny estetycznej. Dzięki obrazowaniu termicznemu można śledzić dynamikę zmian temperatury skóry, co może być wskaźnikiem skuteczności stosowanej terapii. Ponadto dzięki analizie termicznej możliwe jest dokładniejsze określenie obszarów wymagających interwencji oraz monitorowanie efektów terapii w sposób bardziej precyzyjny niż za pomocą subiektywnej oceny wzrokowej.
Wdrożenie niniejszej procedury do praktyki Kliniki Magnuccy niesie istotny wymiar praktyczny, gdyż zwraca uwagę, że leczenie danego obszaru nie powoduje zmian tylko w obszarze badanym, a wpływa również na istotny wzrost temperatury w okolicznych tkankach, a obszar scharakteryzowany podniesioną temperatur może mieć nawet kilka razy większą powierzchnię niż obszar ciała poddany zabiegom laserowym.