Nakładem Instytutu Mikołowskiego ukazały się dwa tomy „Poezji zebranych” Arnolda Słuckiego, które opracował oraz opatrzył wstępem i notą edytorską prof. dr hab. Marian Kisiel. To pierwsza tego typu edycja utworów zapomnianego dzisiaj poety, aktywnie uczestniczącego w życiu literackim kraju do roku 1968.
Słucki urodził się w roku 1920 w rodzinie żydowskiej. Po emigracji do Izraela (1968-70) zamieszkał w Berlinie Zachodnim, gdzie zmarł w roku 1972. Jego poezja, osadzona w kulturze żydowskiej, ma charakter hermetyczny, pełna jest ciemnych wizji i szyfrów. „Czytana po latach – pisze Marian Kisiel – w swoim kształcie intelektualnym, poezja Arnolda Słuckiego prowokuje do intelektualnych rozmyślań, ale także do pytań o sens wiersza, sposób wersyfikacji, relację miedzy językiem mówionym a językiem kultury. Czytelnik poszukujący odpowiedzi na trudne pytania spotka się tu z wieloma zagadkami, których być może nawet nie rozwikła”.
