W czasopiśmie Mindfulness ukazał się artykuł pt. Self-Compassion and Obsessive-Compulsive Symptoms in a Non-Clinical Sample: Insights from Canonical Correlation Analysis and Network Analysis, autorstwa dr. Marcina Moronia oraz dr Dagny Kocur.
Współczucie wobec samego siebie (ang. self-compassion) jest niezwykle istotne dla naszego zdrowia psychicznego i dobrego samopoczucia. Pełni ono rolę parasola chroniącego przed problemami zdrowia psychicznego. Jednak samowspółczucie jest złożonym konstruktem, na który składają się trzy wymiary: życzliwość vs osądzanie siebie, wspólnota doświadczeń vs izolacja oraz uważność vs nadidentyfikacja. Liczne badania wskazywały rolę tych wymiarów w różnych formach zaburzeń. Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne, zwane potocznie nerwicą natręctw, jest jednym z częstszych i bardziej uciążliwych zaburzeń z kręgu nerwicowego. Choć jego cechą charakterystyczną jest sztywność i nieustępliwość wobec siebie, badania stosunkowo rzadko podejmowały temat roli współczucia wobec siebie w tym zaburzeniu.
Celem badania była analiza złożonych powiązań między wymiarami współczucia wobec siebie a objawami obsesyjno-kompulsyjnymi (OCD) w próbie nieklinicznej. W badaniu udział wzięły 424 osoby. Życzliwość dla siebie i uważność korelowały z mniejszą obsesją, zbieractwem i porządkowaniem. Osądzanie siebie, izolacja i nadmierna identyfikacja korelowały dodatnio ze wszystkimi objawami OCD. Osoby z niskim współczuciem wobec siebie przejawiały generalnie więcej objawów psychopatologicznych, choć współczucie i obsesyjność były niezależnymi od siebie konstruktami. Powiązania między współczuciem wobec siebie a objawami OCD wynikały głównie z powiązań między izolacją a nadmierną identyfikacją i obsesją, a w mniejszym stopniu z powiązań między osądzaniem siebie a nadmierną identyfikacją oraz porządkowaniem, sprawdzaniem i neutralizacją.
Przeprowadzone badanie może stanowić punkt wyjścia do projektowania interwencji opartych na współczuciu do leczenia objawów OCD.
