Uniwersytet Śląski w Katowicach

Zawarte w tabletkach substancje lecznicze – API (z ang. Active Pharmaceutical Ingredient) mają zwykle postać krystaliczną. Podyktowane jest to faktem, że krystaliczne formy substancji leczniczych są stabilne fizykochemicznie i można je w sposób powtarzalny zsyntetyzować, i scharakteryzować metodami analitycznymi. Niestety bardzo wiele spośród tych substancji charakteryzuje się niską biodostępnością spowodowaną słabą rozpuszczalnością w wodzie (są to głównie leki z II i IV grupy klasyfikacji BCS). Niezwykle skuteczną metodą, która prowadzi do poprawy rozpuszczalności i szybkości uwalniania API jest ich fizyczna modyfikacja, polegająca na przekształcaniu formy krystalicznej do amorficznej. Niestety w przypadku amorficznych leków lepszą rozpuszczalność w wodzie uzyskuje się kosztem utraty fizycznej stabilności. Z pomocą w rozwiązywaniu wspomnianych problemów, jak to zostanie przedstawione w tej prezentacji, przychodzi nam fizyka.

Link do prezentacji

Dyrektor Śląskiego Międzyuczelnianego Centrum Edukacji i Badań Interdyscyplinarnych, a także lider zespołu badawczego „Badanie struktury, dynamiki i przejść fazowych złożonych układów molekulkarnych i nanoukładów”. Jego działalność naukowa skupia się wokół dynamiki molekularnej cieczy przechłodzonych oraz stopów polimerów, własności dielektrycznych cieczy i ciał stałych, kinetyki procesów krystalizacji, tautomeryzacji oraz mutarotacji, zjawiska przewodnictwa elektrycznego w cieczach jonowych oraz spolimeryzowanych cieczach jonowych, przejść fazowych w materii skondensowanej indukowanych wysokim ciśnieniem hydrostatycznym. W ostatnim czasie wiodącym tematem badawczym stały się leki amorficzne. Przez dwa lata pracował w Instytucie Badań Polimerów, w zespole prof. E.W. Fischera w Instytucie Maxa Plancka w Moguncji. Pełnił też funkcję profesora wizytującego w Naval Research Laboratory w Waszyngtonie, Uniwersytecie w Akron, Uniwersytecie Hebrajskim, Uniwersytecie w Pizie i Uniwersytecie Tennessee.