W Wydawnictwie Uniwersytetu Śląskiego ukazała się książka Kazimiery Alberti pt. „Dusza Kalabrii” w opracowaniu pracowników Instytutu Polonistyki: Mariusza Jochemczyka i Miłosza Piotrowiaka przy współudziale Janiny Janas oraz w przekładzie Sandry Strugały, Małgorzaty Ślarzyńskiej, tłumaczenie przejrzał Marcin Wyrembelski.
Jest to pierwsza publikacja przygotowana w ramach projektu Uniwersalia 2.2: „Z ziemi włoskiej do Polski…” Tłumaczenie oraz edycja naukowa wraz z komparatystycznym komentarzem tetralogii reporterskiej Kazimiery Alberti (NPRH/U22/SP/0025/2023/12).
Prezentowana książka Kazimiery Alberti stanowi znakomity przykład literatury gatunkowej: to z werwą napisany reportaż podróżny. „Dusza Kalabrii” stanowi pierwsze ogniwo czteroelementowego cyklu, któremu na imię „Italia nieznana”. I jako takie należy bez wątpienia do światowego dziedzictwa, które możemy oznaczyć etykietą: literatura „Grand Tour”. Pielgrzymki pisarzy do źródeł kultury śródziemnomorskiej stanowiły od wieków element formujący świadomość jednostki oraz decydowały o wyskalowaniu poznawczych horyzontów osoby wybitnej. Jak zauważają włoscy krytycy (tuż po publikacji kolejnych tomów włoskiego cyklu), pisarstwo Alberti sytuuje się po stronie dojrzałej refleksji filozoficznej związanej z określeniem miejsca człowieka postwojennego w kulturze i przestrzeni „zdruzgotanej”. Alberti pozostaje tu w absolutnej europejskiej awangardzie – łącząc medytację nad krajobrazem, obserwacje ludzi i obiektów dziedzictwa z refleksją historiozoficzną i poetycką wrażliwością diagnozy. Zbliża się w tym do pomnikowych dokonań np. P.P. Pasoliniego (por. La lunga strada di sabbia) czy G. Piovene. Pierwsza odsłona dzieła prowadzi nas w stronę dziedzictwa Wielkiej Grecji.
