Serdecznie gratulujemy dr. hab. Maciejowi Bernasiewiczowi, prof. UŚ publikacji „Wychować geniusza”.
A tak sam Autor pisze o swojej książce:
Moją nową książkę, która właśnie ujrzała światło dzienne uważam za swoje opus magnum. Bardzo dziękuję Wydawnictwu Uniwersytetu Śląskiego za bardzo sprawne przeprowadzenie procesu publikacyjnego. Pani redaktor Annie Piwowarczyk dziękuję za doskonałą współpracę. Jestem wdzięczny pani profesor Marcie Tomczok za użyczenie mi miejsca w prestiżowej serii wydawniczej Nowa Edukacja, zaś recenzentom w osobach profesor Urszuli Chęcińskiej i profesora Witolda Jakubowskiego za ciepłe słowa ich recenzji wydawniczych. To rzadki, ale jakże piękny dzień w życiu naukowca i pisarza, gdy może szeroko podzielić się swoją teorią. Moja dotyczy tego kim jest rodzic wybitnej osoby i jakie środowisko wychowawcze kreuje…
Najważniejszą częścią książki jest przedłożenie teorii rodzica spolegliwego (rodzic na którym można polegać). Opisane cechy środowiska wychowawczego wybitnych twórców kultury i nauki polskiej dają się sprowadzić do dwóch cech związanych z osobą spolegliwego rodzica oraz dwóch atrybutów najbliższego środowiska, które trudno całkowicie oddzielić od kreującego to środowisko rodzica (stąd można by je nazwać wielką czwórką). Fizyczna obecność rodzica, projektowanie przez niego przyszłości dziecka (bardzo często niesłusznie potępiane i traktowane jako błąd wychowawczy) i stawianie różnych wymagań, co razem nazywam 1. rodzicielską uważnością, dalej przejawianie przez rodzica 2. potrzeby generatywnej oraz format rodzica kreującego 3. klimat wiedzy, a także organizującego 4. bogate w podniety intelektualne, zróżnicowane społecznie i kulturowo środowisko, to atrybuty modelowego rodzica, które mogą przynieść – sądząc po biografiach badanych osób – doskonałe rezultaty w życiu dorosłych dzieci. Wielu badanych twórców szło własną, indywidualną drogą wyborów życiowych, jak Tischner, Reymont, czy Lem, inni z kolei weszli w koleiny wyznaczone im przez rodziców, jak Paderewski, Wojtyła czy Kilar, zatem środowisko wychowania miało charakter uniwersalnego podglebia, na którym rozwijały się wielorakie talenty wychowujących się w nim osób. Przez doskonałe rezultaty rozumiem wytwory ducha ludzkiego (poezja, arcydzieła beletrystyki, sztuki, filmu, wybitne osiągnięcia naukowe, trafne diagnozy socjologiczne i wybitne traktaty filozoficzne), które osiągnęły światowy rozgłos i popularność. Niemały w tym udział, jak można skonkludować, mieli rodzice badanych na łamach niniejszej książki przedstawicieli polskiej arystokracji umysłowej.
Źródło: FB Maciej Bernasiewicz
