Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego opublikowało nową monografię prof. dr hab. Joanny Dembińskiej-Pawelec, pracownicy Instytutu Polonistyki, zatytułowaną „Ulotne zmowy. O poezji Bogusławy Latawiec”.
Książka prezentuje liryczną twórczość zmarłej w 2021 roku poznańskiej poetki, autorki dwunastu tomików poezji. Szerszej publiczności Bogusława Latawiec znana była przede wszystkim jako autorka książek prozatorskich. Joanna Dembińska-Pawelec kieruje uwagę na poezję Latawiec, odsłania kobiecą stronę jej liryki, ponadto lokuje ją na przecięciu tradycji awangardowych z Bloomowsko ukształtowaną fascynacją liryką opisową Adama Mickiewicza i Bolesława Leśmiana. Ten splot nowoczesności i romantycznej imaginacji prowadzi do nieoczekiwanych efektów poetyckich, ulotnych spotkań na granicy realności i wyobraźni, pamięci, snów, metafizyki.
Dembińska-Pawelec w interpretacyjnym instrumentarium połączyła arachnologię z filozofią krzątactwa Jolanty Brach-Czainy – dzięki temu wydobyła z poezji Bogusławy Latawiec jej cechę bardzo istotną, a wcześniej chyba nie dostrzeżoną przez badaczy: powiązanie sztuki pisania z prymarnym doświadczaniem codzienności. […] Autorka nakreśliła tu poruszającą koncepcję poezji, która pochyla się nad życiem codziennym z jego błahostkami, ulotnością, zwyczajnością, dotykając spraw fundamentalnych i najważniejszych: miłości i śmierci. […] Umiejętność przejścia od interpretacji utworu poetyckiego do wniosków ogólnej natury, połączenia pracy blisko tekstu z refleksją dotyczącą całej twórczości poetki decyduje o niepodważalnej naukowej wartości tej książki, doskonałej pod względem merytorycznym i budzącej podziw kunsztem badawczego warsztatu.
Z recenzji wydawniczej dr hab. Agnieszki Kwiatkowskiej, prof. UAM
Książka Joanny Dembińskiej-Pawelec jest doskonałym przykładem połączenia imponującego warsztatu naukowego, dociekliwości literaturoznawczej, pasji krytycznej oraz komunikacyjnej sprawności […]. Autorka poszerzyła znane i wytyczyła nowe ścieżki interpretacji poezji Bogusławy Latawiec, odnalazła oryginalne światła i konteksty jej twórczości, skomponowała sugestywny pejzaż hermeneutyczny, głęboko nasycony nie tylko refleksją badawczą, lecz także samą poezją […] stworzyła nowatorski, bardzo przekonujący model rozumienia analizowanej poezji, w jej niezwykłym powiązaniu, czy może raczej – by sparafrazować tytuł rozprawy – w zmowie z różnymi aspektami rzeczywistości materialnej i niematerialnej, a także nierzeczywistości sennej czy wyobrażeniowej. Wynikające z tego modelu literaturoznawcze rekonstrukcje są oryginalne, odważne, wynalazcze.
Z recenzji wydawniczej dr. hab. Piotra Łuszczykiewicza, prof. UAM
