w Instytucji Kultury im. K. Bochenek w Katowicach. Prezentacjom dyplomowym będzie towarzyszyła wystawa pt. „Rajzefiber. W drodze do spotkania”.
(…) Każdy, prezentowany na wystawie dyplomowej projekt ma swoją lokalizację w orbicie myślenia o poruszeniu osoby/osób, z którymi arteterapeuta udał się w wędrówkę.
Ta wędrówka zmierza faktycznie w tę samą stronę, choć zaczyna się z miejsc nierzadko opozycyjnych.
Jak się można spodziewać – samo wędrowanie okazuje się największą przygodą terapeuty, gdyż po drodze doświadcza on światów tych, którzy w działaniu sztuką o różnych miejscach swojego życia opowiadają. Opowiadają, a deskrypcji dokonują posługując się obrazem, instalacją, ucieleśnieniem czy używając materii muzycznej. To światy nierzadko bólu, cierpienia, zmagania się z losem, innymi ludźmi i ich małostkowością, własnymi obawami i ograniczeniami. Ale ta wspólna arteterapeutyczna peregrynacja przynosi szansę na zrozumienie siebie i wolę zmiany, a obie te komponenty wymagane są, by mieć nadzieję na osiągnięcie homeostazy.
I pomimo obaw przed uczynieniem pierwszego kroku, zrozumiałym zdenerwowaniem przed podróżą, i uczestnicy sesji, i terapeuci są po prostu „(…) jedni dla drugich pielgrzymami, którzy różnymi drogami zdążają w trudzie na to samo spotkanie” (Antoine de Saint-Exupery).
prof. Katarzyna Krasoń
