Celem niniejszej książki jest próba odpowiedzi na pytanie, czy dramowa interpretacja baśni może kształtować właściwe relacje interpersonalne uczniów edukacji wczesnoszkolnej.
Z zestawu książek adresowanych do młodego czytelnika do działań dramowych wybrano baśnie. Uczyniono tak ze względu na obecność tego gatunku literackiego w podstawie programowej w polonistycznej edukacji wczesnoszkolnej. Lekcje z baśniami dostarczają wychowankom silnych przeżyć emocjonalnych, gdyż podczas ich trwania uczniowie nie tylko słuchają treści utworu, ale także opowiadają, wyrażają swoje emocje. Emocji dostarcza również drama, która jest metodą dydaktyczno-wychowawczą o wieloaspektowym wymiarze. Uczy i rozwija poprzez aktywność, pobudza wyobraźnię oraz skłania do działania wszystkich uczestników zajęć. Pozwala na twórcze rozwiązanie problemów czy zniwelowanie braków pewnych umiejętności społecznych, np. w zakresie komunikacji interpersonalnej. Ponadto rozwija empatię oraz pomaga uczniom lepiej zrozumieć innych.
Książka składa się z pięciu rozdziałów, z których trzy pierwsze mają charakter teoretyczny, a dwa pozostałe empiryczny.
W rozdziale pierwszym autor charakteryzuje dramę jako metodę pracy wychowawczej. W początkowej partii przybliża teorię dramy, przechodząc do walorów wychowawczych tej metody, następnie omawia techniki dramowe, w końcowej partii natomiast – związki dramy z teatrem.
W rozdziale drugim zarysowuje zagadnienie dotyczące baśni i jej dramowej interpretacji. Przedstawia baśń w ujęciu literaturoznawczym i pedagogicznym, a także zamieszcza przykłady jej dramowej interpretacji.
Rozdział trzeci dotyczy kształtowania relacji interpersonalnych dziecka w wieku wczesnoszkolnym. Przybliżono w nim edukację wczesnoszkolną jako nowy etap w życiu dziecka, scharakteryzowano wybrane aspekty rozwoju dziecka w tym wieku oraz omówiono specyfikę jego relacji interpersonalnych w kontekście przekonań i postaw. Wskazano, że relacje interpersonalne wyrażają się w zależności od charakteru przekonań dwukierunkowo: Inni wobec mnie i Ja wobec innych.
W rozdziale czwartym autor prezentuje założenia metodologiczne badań własnych, W przeprowadzonych badaniach za najbardziej przydatną uznano metodę eksperymentu pedagogicznego, opartą o technikę grup równoległych (grupy kontrolnej
i eksperymentalnej).
W rozdziale piątym, zamykającym całość rozważań, Eugeniusz Szymik dokonuje analizy i interpretacji uzyskanych wyników dotyczących wpływu dramowej interpretacji baśni na kształtowanie relacji interpersonalnych dzieci w wieku wczesnoszkolnym. W tym celu wykorzystano wyniki szeregu metod analitycznych, zbudowanych na zróżnicowanych założeniach, umożliwiając ocenę przeprowadzonego eksperymentu pedagogicznego w różnych perspektywach.
Przeprowadzone badania wykazały, że w przypadku lekcji przeprowadzonych w ramach edukacji polonistycznej w klasach I-III szkoły podstawowej posługiwanie się metodą dramy daje możliwość zmiany nie tylko postaw uczniów, czyli ich myśli, uczuć i zachowań, ale także szerzej – ich relacji interpersonalnych oraz zdolności rozumienia, analizowania i rzeczywistego odczuwania problemów, z którymi borykają się bohaterowie znanych baśni. Określono także wpływ płci oraz występowania problemu rodzinnego na wielkość zmian relacji.