Profesor Tadeusz Prucnal (1939 - 1998)
Urodzony 25 kwietnia 1939 w Szańcu k. Buska Zdroju, zmarł 28 lutego 1998 roku w Kielcach. Studia matematyczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu (obecnie Uniwersytet Opolski) w latach 1958-63. Po ukończeniu studiów, przez rok, pracuje jako nauczyciel w Liceum Ekonomicznym w Opolu, a następnie jako asystent w WSP. Stopień doktora nauk matematycznych uzyskuje w Uniwersytecie Śląskim w 1970 roku; promotorem rozprawy jest prof. dr hab. Witold A. Pogorzelski. W tym też roku podejmuje pracę w Instytucie Matematyki Uniwersytetu Śląskiego na stanowisku adiunkta. Od 1975, do przedwczesnej śmierci, zatrudniony jest w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Kielcach, początkowo na stanowisku adiunkta, a następnie profesora nadzwyczajnego. Stopień doktora habilitowanego nauk matematycznych uzyskuje w Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, w 1983 roku.
Twórczość naukowa Tadeusza Prucnala, licząca 39 pozycji, dotyczy szerokiego spektrum zagadnień z zakresu logiki matematycznej, podstaw matematyki i arytmetyki teoretycznej. Spora część dorobku, ponad 12 pozycji (w tym najistotniejsze prace), powstała w okresie pobytu w Uniwersytecie Śląskim; szczególnie inspirująca była współpraca naukowa z Witoldem A. Pogorzelskim. Najbardziej znanym wynikiem jest strukturalna zupełność logiki Medvedeva pozwalająca na pozytywne rozwiązanie jednego z problemów Harveya Fiedmana.
Opracowała: dr Krystyna Skórnik
