W czasopiśmie „Geosciences” ukazał się artykuł autorstwa dr Joanny Szafraniec pt. „Ice-Cliff Morphometry in Identifying the Surge Phenomenon of Tidewater Glaciers (Spitsbergen, Svalbard)”.
Autorka na podstawie scen satelitarnych Landsat i map topograficznych zdigitalizowała linię klifów lodowych 110 spitsbergeńskich lodowców uchodzących do morza w różnych latach okresu 1936–2017. Dane te były podstawą od obliczenia wskaźników morfometrycznych strefy czołowej.
Stwierdzono, że w każdym badanym okresie występuje zawsze grupa 10–18% lodowców szarżujących. Obliczone wskaźniki (CfD i CfE) pozwalają na klasyfikację lodowców pod względem dynamiki. Umożliwiają także identyfikację początku i końca fazy aktywnej szarży lodowcowej poprzez zmianę ich wartości o ok. 0,05–0,06 w skali roku i więcej w przypadku dużych lodowców, w przeciwieństwie do typowych różnic międzyrocznych w granicach ± 0,01–0,02. Fazę aktywną oszacowano na przeciętnie 6–10 lat. Obecność „systemu przypór lodowcowych” i struktury klifu typu „łuk ostry” wydają się być ważnym regulatorem stabilności lodowców uchodzących do morza.
Szafraniec J.E., 2020: Ice-Cliff Morphometry in Identifying the Surge Phenomenon of Tidewater Glaciers (Spitsbergen, Svalbard). Geosciences 10(9), 328, doi:10.3390/geosciences10090328.
