Publikacja narodziła się z potrzeby opisu zjawiska, które pomału przestaje istnieć. Codziennie przechodzimy obok obiektów, które nie są w stanie zwrócić na siebie uwagi z powodu niewłaściwych przekształceń, zaniedbania, pokrycia wielkoformatowymi reklamami, wreszcie późnomodernistycznej formy, niełatwej do zrozumienia przez przeciętnego odbiorcę. Budynki te jedynie dla znawców maja wartość artystyczną, historyczną i naukową. Powstały dzięki zaangażowaniu i pracy pokolenia żyjącego w bardzo trudnych realiach komunistycznej Polski. Praca ta jest pierwszym tak szerokim ujęciem problematyki architektury i urbanistyki śródmieścia Nowych Katowic – jednego z najciekawszych zespołów architektonicznych i najszerzej zakrojonych projektów modernizacyjnych PRL-owskiej Polski. Jej główną część poświecono prezentacji bogatego materiału – nie tylko ikon architektury takich jak „Spodek” czy „Superjednostka”, ale również tych mniej znanych, a często równie interesujących – „Zenitu”, katowickich Plant, Małpiego Gaju czy Niebieskich Bloków. W publikacji zaprezentowano również ogólne uwarunkowania powstawania urbanistyki i architektury w powojennej Polsce, sylwetki twórców i charakterystyki biur projektowych. Unikatowe archiwalne fotografie pozwalają wczuć się w klimat tamtych lat, pokazując świat, który pomału odchodzi w zapomnienie.
