Zagadnienie relacji wiecznej zmarzliny i lodowców dotąd nie zostało rozstrzygnięte. Artykuł W. Dobińskiego podejmuje to zagadnienie ponownie, wskazując na podstawowe kryterium różnicujące glacjologię i zmarzlinoznawstwo, jakim jest – lód i zamarzanie. Wieczna zmarzlina – permafost jest fizycznym stanem litosfery, podczas gdy lód posiada wyraz materialny, jest skałą. Lód wszędzie tam, gdzie zalega dłużej niż dwa lata, wypełnia definicję permafrostu mówiącą, że jest to grunt lub skała pozostająca w temperaturze równej lub niższej od 0oC przez co najmniej dwa następujące po sobie lata. Autor opiera wnioskowanie wychodząc od tradycji badań kriosferycznych, pokazując występowanie powyższych zależności w śniegu, lodzie o różnej termice oraz lodowcach gruzowych. Wskazuje na możliwość wyróżnienia charakterystycznych granic termicznych (np. warstwy czynnej) zarówno w środowisku peryglacjalnym jak i glacjalnym.
Dobiński W. 2020. The Occurrence of Permafrost within the Glacial Domain. Geosciences, 10, 193; doi:10.3390/geosciences10050193.
Fig. Zawodniona warstwa czynna w środowisku peryglacjalnym (A) paraglacjalnym (B) i glacjalnym (C)
