Uniwersytet Śląski w Katowicach

Poznaj ambasadorki i ambasadorów #NaszUniwersytet!

dr hab. Joanna Wowrzeczka, doktor habilitowana, 50 lat, jeden syn Gustaw, jeden pies Mela.

Studia w Instytucie Sztuki skończyłam w 1999 roku. Już w ich trakcie wiedziałam, że sztuka nie ogranicza się do tworzenia dzieł (w moim przypadku malarskich), ale jest przede wszystkim sposobem myślenia, narzędziem zmiany i pozyskiwania wiedzy. I tak rozwijam to poczucie zwłaszcza za sprawą wchodzenia z Uniwersytetem w Miasto, w jego różne przestrzenie. Im bardziej deficytowe, kłączaste, trudne, tym chętniej. 

W 2001 roku założyłam ze studentami Galerię Szara, która już pod opieką kolejnych kuratorów (Łukasza Dziedzica, naszego absolwenta, i Joanny Rzepki-Dziedzic) kilka lat temu przeniosła się z Cieszyna do Katowic, a w tym roku do Warszawy i jest prowadzona z ogromnym sukcesem. 

W 2009 roku uruchomiłam również we współpracy ze studentkami UŚ Świetlicę Krytyki Politycznej w Cieszynie. Prowadzę ją z Anną Cieplak – dzisiaj uznaną, nagradzaną pisarką, Agnieszką Muras – również po kierunku sztuka na Wydziale Sztuki i Nauk Edukacji UŚ, dzisiaj jedną z koordynatorek Szkoły Liderów, Anną Plutą znakomitą projektantką po kierunku grafika w Cieszynie, Natalią Kałużą – także absolwentką Uniwersytetu Śląskiego, dzisiaj kierowniczka naszej świetlicy. 

W 2018 roku zostałam radną Rady Miejskiej Cieszyna. Chciałam stworzyć kolejne powiązanie między Uniwersytetem a samorządem, ale też udowodnić, że sztuka to nie tylko dzieła w galeriach, muzeach i parkach, lecz także język, wyobraźnia, odwaga, nadzieja, partycypacja i praca. 

Swój pierwszy doktorat obroniłam na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach w 2004 roku. Moja rozprawa nosiła tytuł Negocjatorzy sztuki. Studium socjologiczne galerii artystycznych w Polsce, a jej promotorem był prof. Wojciech Świątkiewicz. Kolejny doktorat, tym razem w dziedzinie sztuki pięknej, dotyczył tradycji w posttradycyjnym społeczeństwie, obroniłam na Wydziale Grafiki, Malarstwa i Wzornictwa Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach w 2008 roku, promotorką mojej pracy doktorskiej była prof. Elżbieta Kuraj. W 2016 roku na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku na podstawie dorobku oraz dzieła Jak się uda, jestem silna otrzymałam tytuł doktor habilitowanej. 

Studiowanie sztuki w Cieszynie rozwinęło mój zmysł społeczny oraz potrzebę współpracy, troski o obecność uniwersytetu (nauki, etosu, działania) tam, gdzie najmniej się go spodziewamy. Lata partycypacji jako akademiczki w różnych miejscach poza Instytutem rozkochały mnie w mieście, rozwinęły katalog moich praktyk artystycznych, wyposażyły mnie w umiejętność komunikowania się. 

Studiowanie sztuki, zwłaszcza z uwagą na edukację, to dzisiaj strzał w dziesiątkę! Bo czego nam bardziej potrzeba, jeśli nie łączenia ludzi, budowania powiązań między instytucjami, grupami, wprowadzania nowych form widzenia świata, namiętności, pasji, zaufania, wolności. Właśnie tym się zajmuję. A kiedy brak mi sił albo wyobraźnia okazuje się za krótka, idę w pobliskie góry – Beskidy, Tatry (pociągiem z Czeskiego Cieszyna w parę godzin mogę dotrzeć na szlak na Rysy) – albo jadę rowerem (czy to Pętlą Beskidzką czy, z Bratysławy, do której dojeżdżam pociągiem), do Wiednia. 

W Cieszynie udało się stworzyć centrum świata. Zobaczcie sami! Zapraszam.