Uniwersytet Śląski w Katowicach

Opracujemy katalog reguł więziennych, które powinny być wdrażane w razie epidemii, poprzez ustalenie, które z ewentualnych restrykcji są konieczne, a z których można zrezygnować, względnie – zastąpić je innymi formami relacji społecznych. I wreszcie – zbadamy, w jaki sposób w reżimie sanitarnym odbudowywać możliwości kontaktu osadzonych ze światem zewnętrznym.

pandemia, więźniowie, COVID-19, osadzeni, kara pozbawienia wolności

Pandemia wywołana wirusem SARS-CoV-2 gruntownie wpłynęła na życie ludzi na całym świecie. Jedną z grup najboleśniej dotkniętych przez ograniczenia pandemiczne są więźniowie. Konieczność ścisłego wprowadzenia reżimu sanitarnego w więzieniach nie była zaskakująca z uwagi na ryzyko rozprzestrzeniania się wirusa w jednostkach penitencjarnych. Trudno więc dziwić się administracji zakładów karnych, że w trosce o zapewnienie bezpieczeństwa więźniom i pracownikom, starali się ograniczyć liczbę osób wchodzących na teren więzień, poprzez wstrzymanie wizyt bliskich, terapeutów, nauczycieli, duszpasterzy, wyłączenie zatrudnienia zewnętrznego. Z pewnością udało się w ten sposób ograniczyć możliwość przenoszenia wirusa. Pytanie tylko, czy tak wysoka cena za zdrowie była konieczna, uzasadniona oraz czy celu tego nie można było osiągnąć w inny sposób.

Więźniowe po zakończeniu odbywania kary powrócą do swoich środowisk. W interesie całego społeczeństwa pozostaje, aby wyszli z jednostek penitencjarnych lepsi, aniżeli w momencie popełniania przestępstwa. Pandemia, przez ograniczenie kontaktów ze światem zewnętrznym, wstrzymanie widzeń, kursów czy terapii, zadania tego nie ułatwiła. Z tego względu niezbędne wydaje się opracowanie katalogu reguł więziennych, które powinny być wdrażane w razie epidemii, poprzez ustalenie, które z ewentualnych restrykcji są konieczne, a z których można zrezygnować, względnie – zastąpić je innymi formami relacji społecznych i wreszcie – jak w reżimie sanitarnym odbudowywać możliwości kontaktu osadzonych ze światem zewnętrznym.