Z wielką radością i nieskrywaną dumą mamy zaszczyt powiadomić, że Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda nadał tytuły profesorskie prof. dr hab. Krystynie Pasterczyk w dyscyplinie sztuki plastyczne i konserwacja dzieł sztuki (postanowieniem z dnia 24 lipca 2023 roku) oraz prof. dr hab. Hubertowi Miśce w dyscyplinie sztuki muzyczne (postanowieniem z dnia 4 sierpnia 2023 roku).
Składamy najserdeczniejsze gratulacje oraz życzenia dalszych sukcesów w realizacji planów i zamierzeń naukowych, a także wszelkiej pomyślności w życiu zawodowym i osobistym.
Biogramy profesorów
prof. dr hab. Krystyna Pasterczyk
prof. dr hab. Krystyna Pasterczyk. Artystka sztuk wizualnych, rzeźbiarka, zajmuje się obiektem, instalacją, poezją wizualną, dydaktyką artystyczną. Absolwentka Wydziału Pedagogiczno-Artystycznego w Cieszynie, Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (1986). Stopnie artystyczne uzyskała na Wydziale Rzeźby ASP w Gdańsku (doktorat 2001, habilitacja 2009). Od 2023 roku profesor sztuki. Podczas studiów zaangażowana w realizację programu prof. Jerzego Wrońskiego Sztuka na Uniwersytecie. Zaliczyła wówczas bauhausowski kurs koloru (J. Albers), prowadzony przez Michaela Kidnera w Cieszynie (1985). Po studiach zatrudniona w macierzystej uczelni. Równolegle wraz z Krzysztofem Morcinkiem i Andrzejem Szewczykiem współtworzyła cieszyńską Galerię Miejsce (1991-97). Działała wówczas w nieformalnej grupie artystycznej: Chlanda, Kuś, Lutyński, Morcinek, Pasterczyk, Szewczyk (do 2001). W latach 1989-91 pracowała w PLSP w Miejscu Piastowym. W latach 2009-13 prowadziła pracownię rzeźby w ASP w Katowicach. Aktualnie prowadzi pracownię rzeźby i pracownię struktur wizualnych w Instytucie Sztuk Plastycznych w Cieszynie.
Swoje badania artystyczne koncentruje na poszukiwaniu istoty rzeźby/sztuki w jej związku z poezją (szeroko rozumianą). Zawartość prac inspirowana jest wątkami autobiograficznymi, animistycznymi, poetyckimi i filozoficznymi. Ważniejsze prace: Dwie Arki, 1992, Arka Matki, 1996 (kolekcja sztuki współczesnej Muzeum Śląskiego w Katowicach); Ściana z pokoju, 1994; Homage to Malte, 2000; Die Schatulle durchdringender Kälte / Szkatułka przejmującego zimna, 2001; Kamień Heideggera, 2005; Mea culpa, 2006; Różo, jesteś snem pod moimi powiekami, 2007; Biblioteka Honoris, 2010-12; Orantka / Modlitwa do kamienia, 2012; Światło i ciążenie, 2017-23. Ważniejsze wystawy: Krystyna Pasterczyk (ind. 1994), Galeria Krzysztofory w Krakowie; Kobieta o kobiecie (1996), Galeria BWA w Bielsku-Białej; Dźwięk ciszy – sztuka kobiet (1996), Galeria Łaźnia Miejska w Gdańsku; Status quo (1996), Rzeczy i lęki (ind. 1999), Sztuka III RP (2003), Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku; Artyści Galerii Sektor I (2002), Galeria Otwarta Pracownia w Krakowie; Poiesis (ind. 2007), Galeria Fra Angelico w Katowicach; Linia i chaos – kompozycje przestrzenne świata (2017, w 100-lecie awangardy), Cień wolności (2018, w 100-lecie niepodległości), Galeria Sztuki Współczesnej BWA w Katowicach.
prof. dr hab. Hubert Miśka
Śpiewak operowy i pedagog, profesor sztuki w dyscyplinie sztuki muzyczne. Studia wokalne ukończył w katowickiej Akademii Muzycznej w klasie śpiewu prof. Stanisławy Marciniak–Gowarzewskiej, wcześniej zrealizował u prof. Adolfa Dygacza na Uniwersytecie Śląskim magisterium w zakresie pedagogiki muzycznej. Przez 30 lat był etatowym solistą Opery Śląskiej w Bytomiu, gdzie zadebiutował w 1990 roku jako Nemorino w Napoju miłosnym G. Donizettiego, z teatrem tym kontynuuje obecnie współpracę. Występował także na scenach operowych Krakowa, Szczecina, Wrocławia, wielokrotnie śpiewał też poza granicami kraju: Czechy, Francja, Niemcy, Belgia, Szwecja, Dania, Węgry, Holandia, Szwajcaria, Ukraina, Włochy i Słowacja, oraz na krajowych estradach filharmonicznych (Poznań, Katowice, Białystok, Wrocław, Kraków, Łódź, Zabrze, Rzeszów). Dokonał wielu nagrań dla TV i radia i na 9 płytach CD. Hubert Miśka jest laureatem Złotej Płyty za album kolędowy nagrany dla Polskiego Radia w Katowicach. Od 1983 roku jest pracownikiem naukowo-dydaktycznym Uniwersytetu Śląskiego, gdzie na Wydziale Sztuki i Nauk o Edukacji w Cieszynie pracuje na stanowisku profesora. W latach 2016-2019 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Muzyki, a w latach 2011-2019 był kolejno: kierownikiem Zakładu Dyrygowania i Wokalistyki i kierownikiem Zakładu Dydaktyki Muzycznej i Kształcenia Wokalnego. W roku 1998 zrealizował w Akademii Muzycznej we Wrocławiu pod kierunkiem prof. Eugeniusza Sąsiadka kwalifikacje I stopnia w zakresie wokalistyki, a w 2011 w katowickiej Akademii Muzycznej na podstawie rozprawy Solowa twórczość wokalna Jana Sztwiertni – charakterystyka stylistyczna i aspekty wykonawcze (wyd. UŚ Katowice 2010) uzyskał tytuł doktora habilitowanego. Działalność naukowa Huberta Miśki związana jest głównie z badaniami nad różnymi formami muzyki wokalnej oraz wokalno – instrumentalnej, w zakresie solowej interpretacji muzycznej. Szczególne miejsce w tej materii badawczej zajmują kompozycje twórców śląskich (J. Sztwiertnia, J. Świder, K. Hławiczka, J. Gawlas, W. Macura, S. Hadyna, J. Podola). Jest autorem 24 publikacji naukowych – monografii, prac redakcyjnych, artykułów, a także m.in. opracowań pierwszych wydań materiałów nutowych (Pieśni na głos solowy z fortepianem i opery ludowej Sałasznicy) kompozytora Jana Sztwiertni, którego wielki talent przerwała śmierć w hitlerowskim obozie w Mauthausen-Gusen. Zainteresowania badawcze H. Miśki obejmują także zagadnienia metodyczne w zakresie materiałów szeroko rozumianej pracy nad głosem (współczesne i historyczne metody kształcenia, koncepcje, repertuar).