dr Monika Szynol
Adiunkt w Instytucie Nauk Politycznych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Doktorantka na Wydziale Nauk Społecznych UŚ w zakresie nauk o polityce. Magister politologii, specjalność: samorządowa (Uniwersytet Śląski w Katowicach), absolwentka studiów podyplomowych „Mechanizmy funkcjonowania strefy euro” (Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach).
Członkini Polskiego Towarzystwa Nauk Politycznych, oddział w Katowicach. W latach 2010–2016 związana z sektorem pozarządowym. Realizatorka projektów współfinansowanych ze środków europejskich (w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego i dotacji Komisji Europejskiej) i krajowych (w ramach dofinansowań Ministerstwa Spraw Zagranicznych oraz Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju). Konsultantka ds. europejskich w Punkcie Informacji Europejskiej Europe Direct – Katowice, działającym w ramach sieci informacyjnej zarządzanej przez Komisję Europejską (2011–2016), konsultantka ds. europejskich w Regionalnym Centrum Informacji Europejskiej w Katowicach (2011–2012) oraz konsultantka ds. międzynarodowych w Regionalnym Ośrodku Debaty Międzynarodowej w Katowicach (2013–2015), działających w ramach sieci informacyjnych Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Redaktorka dwóch recenzowanych monografii naukowych, autorka kilkunastu rozdziałów i artykułów opublikowanych w pracach zbiorowych oraz czasopismach naukowych. Autorka i współautorka kilkunastu publikacji popularnonaukowych i dydaktycznych.
Prowadzone przedmioty (wybór): polityka zagraniczna Polski po 1989 roku; wspólna polityka bezpieczeństwa i obrony UE; terroryzm jako zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego i międzynarodowego; strategie bezpieczeństwa narodowego i międzynarodowego mocarstw; protokół dyplomatyczny i savoir-vivre w praktyce; upadek państw w stosunkach międzynarodowych w XXI wieku (konwersatorium monograficzne).
Przygotowywana rozprawa doktorska: Współpraca rozwojowa w polityce zagranicznej Polski w latach 1989–2017.
Jej zainteresowania badawcze koncentrują się wokół: międzynarodowej i polskiej współpracy rozwojowej, polityki zagranicznej Polski po 1989 roku, integracji europejskiej (ze szczególnym uwzględnieniem polityki rozszerzenia UE, polityki rozwojowej UE, wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa UE), terroryzmu międzynarodowego oraz upadku państw w stosunkach międzynarodowych.
