Dr Marcin Moroń wraz ze studentami psychologii: Dariuszem Niedbałą, Mateuszem Mendrokiem i Januszem Pachem opublikowali w czasopiśmie Journal of Affective Disorders komentarz do meta-analizy poświęconej związkom między wczesnodziecięcymi nieadaptacyjnymi schematami a nasileniem objawów obsesyjno-kompulsywnych (OCD; Dostal i Pilkington, 2023).
Z uwagi na fakt, iż w żadnym z metaanalizowanych badań nie raportowano korelacji między 18 badanymi schematami, oparto się na własnych danych by pokazać, iż brak uwzględniania współzależności między schematami może powodować, iż metaanalizowanie współczynników korelacji między poszczególnym schematem a objawami psychopatologicznymi będzie przeszacowane.
Do wskazania tego efektu wykorzystano podejście sieciowe do psychopatologii (network approach) pokazując, iż w oparciu o korelacje cząstkowe albo latent network model, zaobserwowane w metaanalizie relacje między schematami a OCD mogą wynikać z korelacji między ogólnym czynnikiem nasycającym wszystkie schematy a intensywością objawów OCD. Alternatywnie, korygowanie ze względu na współzależność między schematami może dawać lepsze oszacownaie indywidualnych związków między konkretnym schematem a objawem psychopatologicznym.
Autorzy sugerowali, by w podobnych metaanalizach uśredniać korelacje cząstkowe lub stosować bardziej złożone techniki analityczne (jak metaanalizy sieci), by poprawnie szacować badane zależności dla poszczególnych schematów. Komentarz stanowi głos w psychoterapii opartej na dowodach (evidence-based practice), pokazując, iż budowanie celowanych protokołów terapeutycznych w terapii schematów powinno opierać się na poprawnej ocenie roli konkretnego schematu w danym syndromie klinicznym lub objawach subklinicznych.
