Głównym celem realizowanego projektu było ustalenie, czy wzbudzenie poczucia narodowej krzywdy wpływa na postawy wobec ekstremizmu.
W psychologii politycznej funkcjonuje kilka terminów, które odnoszą się do sposobu postrzegania krzywd doznanych przez grupę narodową: mentalność oblężonej twierdzy, syndrom Masady, przekonania martyrologiczne, poczucie grupowej krzywdy. Szkody i niesprawiedliwości, które leżą u podstaw poczucia grupowej krzywdy nie muszą dotykać bezpośrednio konkretnych osób – pamięć o nich przenika do kultury i jest przekazywana kolejnym pokoleniom. Społeczna transmisja grupowej krzywdy może odbywać się już w szkołach, za sprawą treści zawartych w podręcznikach, obowiązkowych lekturach, jak również w filmach, wystawach muzealnych, mowach polityków (patrz: Porat, 2004, Páez i Liu, 2011; Vollhardt, 2012; Vollhardt, 2020).
Wspomnienia związane z doświadczoną krzywdą mogą być wykorzystywane aby podsycać poczucie zagrożenia. Mogą też stanowić podstawę dla uzasadnienia szczególnego rodzaju „samoobrony” przed postrzeganym zagrożeniem – imigrantami (patrz: Campion, 2019; Lerner, 2019; Marcks i Pawelz, 2020). Członkowie grup narodowych mogą postrzegać swoje krzywdy jako niepowtarzalne, wyjątkowe („nikt nie cierpiał tak jak my”) lub dostrzegać ich podobieństwo do trudnych doświadczeń innych grup.
W literaturze przedmiotu funkcjonują różne sposoby myślenia o ekstremizmie, w tym ujmowanie tego zjawiska jako: 1) ideologii lub rozważanie go jako skrajności na wymiarze prawicowość-lewicowość, 2) pragnienia systemowej zmiany 3) skrajnych celów założonych podczas działalności politycznej i społecznej lub skrajnych metod działania (np. łamanie prawa, przemoc), 4) specyficznego sposobu funkcjonowania poznawczego – ekstremistycznej mentalności. Z kolei brutalny ekstremizm dotyczy akceptacji stosowania przemocy, aby osiągnąć założone cele polityczne, społeczne, religijne.
Przeprowadzone zostały trzy badania dotyczące postaw wobec ekstremizmu wśród osób w okresie wschodzącej dorosłości (między 18 a 25 rokiem życia) – dwa badania wstępne oraz badanie główne – eksperymentalne. Celem badań wstępnych było stworzenie polskich wersji narzędzi do pomiaru postaw wobec ekstremizmu. Ponadto celem badania wstępnego nr 1 było ustalenie osobowościowych (Wielka Piątka osobowości, ciemna triada – narcyzm, makiawelizm, psychopatia) i związanych z dobrostanem (samotność, bezpieczeństwo, satysfakcja z życia) korelatów postaw wobec ekstremizmu. Celem badania 2 było ustalenie związku między postawami wobec ekstremizmu a postawami wobec przemocy, w tym partnerskiej i związanej z karaniem dzieci biciem. Badanie główne dotyczyło wpływu ekspozycji na krótkie artykuły dotyczące przeszłych krzywd doznanych przez naród polski na postawy wobec ekstremizmu.