Kierownik projektu: | prof. dr hab. Michał Baczyński |
Pozostali wykonawcy: | dr hab. Włodzimierz Fechner, dr Wanda Niemyska, dr Katarzyna Miś |
Źródło finansowania: | Narodowe Centrum Nauki |
Nazwa konkursu: | OPUS 10 |
Nr grantu: | 2015/19/B/ST6/03259 |
Okres realizacji projektu: | 08/07/2016 – 07/07/2019 (przedłużenie do 07/07/2020) |
Przyznane środki: | 275 628 zł |
Opis projektu: | Podstawą matematyczną systemów rozmytych jest logika wielowartościowa, gdzie wykorzystuje się m.in. różnorodne uogólnienia klasycznych spójników logicznych znanych ze szkoły średniej: koniunkcji, alternatywy, negacji czy też implikacji. W projekcie skoncentrowano się przede wszystkim na analizie implikacji wielowartościowych, nazywanych w literaturze naukowej implikacjami rozmytymi.
Ta klasa funkcji odgrywa bardzo ważną rolę zarówno w teorii jak i zastosowaniach – wniosek taki można wysnuć z ich użycia w m.in. wnioskowaniu przybliżonym, sterowaniu rozmytym, przetwarzaniu obrazów, analizie danych, ilościowych bazach danych oraz wielowartościowej logice matematycznej. Zbadano szereg wymaganych własności takiego operatora i zapisano je w języku matematycznym, w szczególności za pomocą równań lub nierówności funkcyjnych. Badania, zrealizowane we współpracy międzynarodowej z naukowcami z Indii, Hiszpanii, Węgier oraz Słowacji, przeprowadzono uwzględniając m.in. następujące tematy: rozdzielność implikacji wielowartościowych, migratywność implikacji rozmytych, implikacje niezmiennicze względem potęg t-norm ciągłych. Szczegółowo przestudiowano różne uogólnione reguły wnioskowania (m.in. modus ponens, modus tollens, prawo redukcji do absurdu, sylogizm hipotetyczny) oraz różne schematy wnioskowania, w tym złożeniową regułę wnioskowania Zadeha. Podano nowe rozwiązania wybranych równań funkcyjnych znanych już wcześniej w literaturze. Uzyskano szereg nowych równań funkcyjnych, które rozwiązano przy założeniach istotnych z punktu widzenia systemów inteligentnych. W każdym badanym przypadku otrzymano konkretne wzory na implikacje rozmyte, które spełniają powyższe reguły. Tym samym wskazano inżynierom implementującym systemy rozmyte wzory na funkcje, które mogą być zastosowane w zagadnieniach praktycznych. Dzięki temu systemy elektroniczne oparte na logice rozmytej mogą działać sprawniej i bardziej efektywnie. Ponadto uwidoczniło się, że pewne klasyczne równania funkcyjne badane na odpowiednich zbiorach i pod założeniami motywowanymi problemami z teorii spójników rozmytych, okazują się przydatnymi, choć do tej pory niedocenianymi narzędziami w tej teorii. Zrealizowany projekt wnosi więc pewną wartość dodaną, wskazując na nowe połączenia miedzy działem matematyki teoretycznej a problemami informatyki oraz sugerując możliwe kierunki przyszłych badań. Najważniejsze osiągnięcia projektu to:
K. Miś, M. Baczyński, P. Helbin, Some Remarks on the Generalized Scheme of Reduction to Absurdity and Generalized Hypothetical Syllogism in Fuzzy Logic, In: EUSFLAT 2019, Atlantis Studies in Uncertainty Modelling, vol 1, Atlantis Press 2019, pp. 423-429. Publikacja była prezentowana przez wykonawcę projektu – mgr K. Miś.
W ramach projektu opublikowano następujące artykuły naukowe:
Ponadto, w trakcie recenzji znajdują się obecnie prace:
W ramach grantu opublikowano również artykuły w recenzowanych materiałach konferencyjnych. Należą do nich:
Wyniki uzyskane w trakcie grantu prezentowane były w ramach następujących konferencji naukowych: rok 2017:
rok 2018:
rok 2019:
rok 2020:
|
Granty finansowane zewnętrznie
Kierownik projektu: | dr Andrzej Tomski |
Źródło finansowania: | Narodowe Centrum Nauki |
Nazwa konkursu: | MINIATURA 2 |
Nr grantu: | 2018/02/X/ST1/00700 |
Okres realizacji projektu: | 16/10/2018 – 15/10/2019 |
Przyznane środki: | 13 212 zł |
Opis projektu: | dostępny w pliku PDF |
Kierownik projektu: | prof. dr hab. Tomasz Dłotko |
Pozostali wykonawcy: | dr Maria Kania-Błaszczyk |
Źródło finansowania: | Narodowe Centrum Nauki |
Nazwa konkursu: | OPUS 3 |
Nr grantu: | UMO-2012/05/B/ST1/00546 |
Okres realizacji projektu: | 30/01/2013 – 29/01/2018 |
Przyznane środki: | 120 003 zł |
Opis projektu: | Głównym wykonawcą projektu była pani dr Maria Kania-Błaszczyk. W ramach grantu powstało 8 prac naukowych opublikowanych w następujących czasopismach matematycznych:
Najciekawsze rezultaty zawierają prace:
Prace te dotyczyły teorii równań hydrodynamiki, w tym uogólnień znamienitego równania Naviera-Stokesa. Stanowiły próbę wyjaśnienia jednego z Problemów Milenijnych – 7 najtrudniejszych, nierozwiązanych problemów matematycznych XX wieku. |
Kierownik projektu: | dr Hanna Wojewódka-Ściążko |
Źródło finansowania: | Narodowe Centrum Nauki |
Nazwa konkursu: | MINIATURA 2 |
Nr grantu: | 2018/02/X/ST1/01518 |
Okres realizacji projektu: | 03/11/2018 – 03/11/2019 |
Przyznane środki: | 11 385,00 zł |
Opis projektu: | W dniach 2-18.12.2018 odbyłam wyjazd badawczy do Uniwersytetu w Lejdzie w Holandii, podczas którego aktywnie uczestniczyłam w warsztatach Mathematical Modeling with Measures, wygłaszając referat, prezentujący moje ostatnie wyniki. Ponadto, wspólnie z prof. Hille, pracowałam nad rozwiązaniem problemów badawczych dotyczących asymptotyki markowowskich układów dynamicznych, zaburzanych losowo przez przełączanie potoków (zadanych zwykle jako rozwiązania równań różniczkowych), determinujących ewolucję układu w przedziałach czasu wyznaczonych przez momenty skoków procesu Poissona. Rozważana klasa układów dynamicznych może służyć m.in. do opisu procesu ekspresji genu. Z układem związany jest proces Markowa, a także łańcuch Markowa, opisujący stany układu tuż po skokach. W poprzednich pracach (napisanych wspólnie z D. Czaplą i K. Horbacz) wykazaliśmy m.in. istnienie jedynego rozkładu stacjonarnego dla rozważanego procesu Markowa i odpowiadającego mu łańcucha (w przypadku łańcucha oszacowaliśmy również tempo zbieżności jego rozkładów do rozkładu stacjonarnego), a także wykazaliśmy twierdzenia graniczne dla badanego łańcucha. Współpraca z prof. Hille pomogła nam ukończyć dowód jednego z twierdzeń granicznych (tj. prawa iterowanego logarytmu) dla procesu ciągłego [1]. Ponadto prof. Hille zwrócił naszą uwagę na fakt, że, jeśli rozważany układ dynamiczny ma służyć do opisu pewnych zjawisk biologicznych, zależność rozkładu stacjonarnego od częstotliwości losowo pojawiających się skoków powinna być ciągła. W pracy [2] dowodzimy, że w istocie tak jest.
Opublikowane prace:
Referaty w ramach międzynarodowych konferencji naukowych:
|
Kierownik projektu: | dr Paweł Błaszczyk |
Źródło finansowania: | Narodowe Centrum Nauki |
Nazwa konkursu: | MINIATURA 2 |
Nr grantu: | DEC-2018/02/X/HS4/03026 |
Okres realizacji projektu: | 30/03/2019 – 29/03/2020 |
Przyznane środki: | |
Opis projektu: | Zostanie podany niebawem |
Kierownik projektu: | dr Maria Kania-Błaszczyk |
Źródło finansowania: | Narodowe Centrum Nauki |
Nazwa konkursu: | MINIATURA 1 |
Nr grantu: | DEC-2017/01/X/ST1/01547 |
Okres realizacji projektu: | 01/12/2018 – 30/11/2019 |
Przyznane środki: | 21 780 zł |
Opis projektu: | Dostępny w pliku PDF. |
Kierownik projektu: | dr Żywilla Fechner (obecnie: Politechnika Łódzka) |
Źródło finansowania: | Narodowe Centrum Nauki |
Nazwa konkursu: | MINIATURA 1 |
Nr grantu: | DEC-2017/01/X/ST1/00916 |
Okres realizacji projektu: | 28/10/2017 – 27/10/2018 |
Przyznane środki: | brak danych |
Opis projektu: | – |