Uniwersytet Śląski w Katowicach

• Ustawa z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Dz.U. 2018 poz. 1668 – link
• Uchwała nr 433/2019 z dnia 24 września 2019 r. Senatu UŚ w przedmiocie sposobu postępowania w sprawie nadania stopnia doktora – link

Doktoranci szkół doktorskich mają już wyznaczonego promotora w trybie ustalonym w regulaminie danej szkoły (w Szkole Doktorskiej UŚ promotora powołuje dziekan Szkoły Doktorskiej po zasięgnięciu opinii rady naukowej właściwego instytutu).

1. Postępowanie w sprawie nadania stopnia doktora wszczyna się na wniosek osoby spełniającej określone wymagania:

1) posiada tytuł zawodowy magistra, magistra inżyniera albo równorzędny lub posiada dyplom, o którym mowa w art. 326 ust. 2 pkt 2 lub art. 327 ust. 2, dający prawo do ubiegania się o nadanie stopnia doktora w państwie, w którego systemie szkolnictwa wyższego działa uczelnia, która go wydała;

2) uzyskała efekty uczenia się dla kwalifikacji na poziomie 8 PRK, przy czym efekty uczenia się w zakresie znajomości nowożytnego języka obcego są potwierdzone certyfikatem lub dyplomem ukończenia studiów, poświadczającymi znajomość tego języka na poziomie biegłości językowej co najmniej B2;

3) posiada w dorobku co najmniej:

1. a) 1 artykuł naukowy opublikowany w czasopiśmie naukowym lub w recenzowanych materiałach z konferencji międzynarodowej, które w roku opublikowania artykułu w ostatecznej formie były ujęte w wykazie sporządzonym zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 267 ust. 2 pkt 2 lit. B Ustawy Prawo o Szkolnictwie Wyższym i Nauce, lub
2. b) 1 monografię naukową wydaną przez wydawnictwo, które w roku opublikowania monografii w ostatecznej formie było ujęte w wykazie sporządzonym zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 267 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy PSWN, albo rozdział w takiej monografii, lub
3. c) dzieło artystyczne o istotnym znaczeniu;

W postępowaniach wszczętych do 31 grudnia 2020 r. do minimalnego dorobku zalicza się także artykuły naukowe opublikowane w czasopismach naukowych lub recenzowanych materiałach z konferencji międzynarodowych ujętych w ministerialnym wykazie czasopism naukowych, nawet jeżeli opublikowanie artykułu nastąpiło przed dniem ogłoszenia tego wykazu. Zaliczane będą także artykuły opublikowane przed 1 stycznia 2019 r. w czasopismach naukowych, które były ujęte na liście A albo C dotychczasowego ministerialnego wykazu czasopism naukowych, albo były ujęte w części B tego wykazu, przy czym w przypadku listy B zaliczane będą wyłącznie artykuły naukowe, którym za opublikowanie przyznawanych było co najmniej 10 punktów

2. Do wniosku osoba ubiegająca się załącza:

1) kopię dokumentu potwierdzającego posiadanie przez nią tytułu zawodowego;

2) szczegółowy konspekt rozprawy doktorskiej;

3) wykaz swoich prac naukowych, twórczych prac zawodowych albo dorobku artystycznego wraz z zapisem tego dorobku utrwalonym na elektronicznym nośniku, odpowiednim ze względu na rodzaj dzieła, i dokumentacją ich publicznej prezentacji, a także informację o działalności popularyzującej naukę lub sztukę;

4) informację o przebiegu postępowania doktorskiego lub przewodu doktorskiego, jeżeli wobec osoby ubiegającej się toczyło się już w przeszłości takie postępowanie lub miała ona wszczęty przewód doktorski;

5) informację o dyscyplinie lub dziedzinie, do jakiej kwalifikować ma się rozprawa doktorska;

6) pisemną zgodę kandydata na promotora;

7) informację o wspólnym postępowaniu doktorskim, jeżeli takie postępowanie ma być prowadzone.

3. Osoba ubiegająca się, o której mowa w ust. 1, będąca beneficjentem programu „Diamentowy Grant”, załącza do wniosku kopię dokumentu potwierdzającego posiadanie takiego statusu.

4. Przed podjęciem uchwały w sprawie wyznaczenia promotora właściwy organ może przeprowadzić rozmowę z osobą ubiegającą się lub z kandydatem na promotora.

5. Właściwy organ wyznacza promotora wskazanego we wniosku albo odmawia jego wyznaczenia. Odmowa wyznaczenia promotora wymaga uzasadnienia.

1) rozprawa doktorska oraz pozytywna opinia promotora;

2) streszczenie rozprawy doktorskiej w języku angielskim, a w przypadku rozprawy doktorskiej przygotowanej w języku obcym również streszczenie w języku polskim. W przypadku gdy rozprawa doktorska nie stanowi pracy pisemnej, dołącza się jej opis w językach polskim i angielskim;

3) certyfikat lub dyplom poświadczający znajomość nowożytnego języka obcego na poziomie co najmniej B2, o którym mowa w odrębnych przepisach.

1. Recenzenci wyznaczani są przez właściwy organ spośród przedstawionych kandydatów reprezentujących daną dyscyplinę naukową lub dyscyplinę pokrewną, a w przypadku doktoratu dziedzinowego — daną dziedzinę nauki.
2. Kandydatów na recenzentów mogą przedstawiać właściwemu organowi: każdy z jego członków, promotor oraz dziekan szkoły doktorskiej. Wraz z osobą kandydata na recenzenta należy wskazać także jego osiągnięcia naukowe lub artystyczne uzasadniające pełnienie roli recenzenta w danym postępowaniu.
3. Kandydatem na recenzenta nie może być osoba będąca współautorem publikacji lub osiągnięcia twórczego osoby ubiegającej się, a także osoba, która może budzić wątpliwości co do bezstronności lub rzetelności sporządzanych przez nią recenzji.
4. W postępowaniu w sprawie nadania stopnia doktora wyznacza się 3 recenzentów.
5. Recenzenci sporządzają recenzje rozprawy doktorskiej w terminie 2 miesięcy od dnia jej doręczenia.
6. Do obrony rozprawy doktorskiej może być dopuszczona osoba, która uzyskała pozytywne recenzje od co najmniej 2 recenzentów.

1. Właściwy organ powołuje komisję doktorską w następującym składzie:

1) promotor;

2) członkowie posiadający co najmniej stopień doktora z danej dyscypliny w liczbie co najmniej 6, a w przypadku dyscyplin artystycznych — w liczbie co najmniej 4;

3) recenzenci.

2. W uzasadnionych przypadkach w skład komisji doktorskiej może zostać powołany także pracownik lub pracownicy z dyscypliny pokrewnej. Powołanie takie wymaga uzgodnienia z dyrektorem instytutu właściwego dla reprezentowanej przez powoływanego pracownika dyscypliny.

3. Właściwy organ wskazuje przewodniczącego spośród osób, o których mowa w ust. 1 i ust. 2. 4. W przypadku postępowania o nadanie stopnia w dziedzinie w skład komisji doktorskiej powoływani są pracownicy reprezentujący daną dziedzinę, których dorobek wiąże się z tematyką rozprawy doktorskiej osoby ubiegającej się.

Obrona doktorska odbywa się na otwartym posiedzeniu komisji doktorskiej. W posiedzeniu bierze udział promotor oraz co najmniej dwóch recenzentów. Obrona może być przeprowadzona przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających jej przeprowadzenie na odległość, z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku. Recenzent lub członek komisji uczestniczący w obronie za pośrednictwem takich urządzeń traktowany jest jako osoba obecna na posiedzeniu, jednakże nie bierze udziału w głosowaniu. Po przedstawieniu przez osobę ubiegającą się głównych założeń i wyników rozprawy doktorskiej przewodniczący komisji doktorskiej zarządza przedstawienie recenzji, a następnie otwiera publiczną dyskusję.

Po zakończeniu obrony doktorskiej na posiedzeniu niejawnym komisja doktorska podejmuje uchwałę w sprawie przyjęcia obrony oraz wystąpienia do właściwego organu z wnioskiem o nadanie albo odmowę nadania stopnia doktora.

Właściwy organ podejmuje decyzję w sprawie nadania stopnia doktora. W posiedzeniu bierze udział przewodniczący komisji doktorskiej, który przed podjęciem przez właściwy organ decyzji przedstawia dotychczasowy przebieg i wynik postępowania.