Dydaktyka szkoły wyższej – warsztaty

Bez kategorii Dydaktyka szkoły wyższej – warsztaty

Dydaktyka szkoły wyższej – warsztaty

19.04.2021 - 11:01 aktualizacja 23.04.2021 - 10:04

Redakcja: Ryszard Knapek

Dydaktyka szkoły wyższej, czyli zajęcia przygotowujące doktorantów do pracy w roli nauczyciela akademickiego składają się z kilku kolejnych części. Najpierw doktoranci uczestniczą w wykładach i konwersacjach dotyczących różnych aspektów pracy nauczyciela akademickiego, na przykład związanych z pracą w grupie, skutecznymi formami komunikacji, neurodydaktyką czy nauczaniem zdalnym. Następnie doktoranci wybierają jeden z zaproponowanych warsztatów. Ostatni etap – superwizja – odbywa się już po przeprowadzeniu pierwszych samodzielnych zajęć na drugim roku.

Teraz doktoranci wybierają jeden z warsztatów. Do 21 kwietnia do godziny 12:00 należy wybrać jeden z poniższych warsztatów (doktoranci anglojęzyczni są przypisani do zajęć anglojęzycznych).

Prosimy o rejestrację za pomocą ankiety: Office Forms

Design thinking

dr Mikołaj Marcela

piątek, 23.04.2021 godzina 15:30-18:45

Zapraszam wszystkich chętnych do udziału w warsztatach poświęconych procesowi Design Thinking. Design Thinking określa się jako metodę „doing not thinking!”. To podejście do tworzenia produktów i usług, w którym celem jest poszukiwanie innowacyjnych rozwiązań i w którego centrum jest człowiek – użytkownik określonego procesu. Metodę tę z powodzeniem wykorzystują zarówno międzynarodowe korporacje, jak i instutucje samorządowe, tworząc aplikacje mobilne, kampanie społeczne czy strategie firm. Ale Design Thinking może być także nieocenioną pomocą i metodą dydaktyczną. Jego podstawowymi zaletami jest duże zaangażowanie uczestników, rozbudzenie ich kreatywności i mocne zawiązywanie więzi w grupie.

Proces Design Thinking składa się z pięciu etapów: empatii, diagnozy potrzeb, generowania pomysłów, prototypowania i testowania. W trakcie naszego pięciogodzinnego warsztatu w praktyce przejdziemy przez nie wszystkie, pracując na zleconym wyzwaniu i rozwiązując realne problemy.

Grywalizacja i gry edukacyjne

dr Jacek Francikowski

piątek, 23.04.2021 godzina 13:45-17:00 (I termin)

piątek, 21.05.2021 godzina 9:45-13:00 (II termin)

Gry, zarówno cyfrowe jak i analogowe (planszowe), posiadają ogromny potencjał edukacyjny. Istnieje obecnie ogromna oferta komercyjnych tytułów jak i gier opartych na otwartych licencjach (np. PnP print and play, gra dostępna zwykle w formie pliku pdf, który można bezpłatnie pobrać i wydrukować), które można w bardzo ciekawy sposób wykorzystać w procesie nauczania. Istnieją również narzędzia edukacyjne mające postać gry. Gry pozwalają w atrakcyjny sposób zapoznawać z wiedzą podręcznikową (w dużym stopniu w formie uczenia utajonego) jak i kształtować różnorodne kompetencje miękkie (komunikacja, współpraca, logiczne myślenie, planowanie i przewidywanie, zrozumienie procedur i ich egzekwowanie).

W czasie zajęć uczestnicy zapoznają się z wybranymi narzędziami (grami), które można wykorzystać w trakcie zajęć jak i poza nimi do zmodyfikowania lub wzbogacenia procesu dydaktycznego. Przestawione zostaną gry analogowe i cyfrowe oraz rozwiązania, które mogą wspierać proces grywalizacji (gamefikacji) kursów i zajęć.

Strategies for collaboration & cooperation

Ewa Dębska

piątek, 23.04.2021 godzina 9:45-13:00

Contrary to popular belief, teamwork can be a very enriching, meaningful, and effective way of learning. The problem with it is that we think teamwork’s like breathing – everyone can do it, while the truth is you need to learn it: develop attitudes, skills, and habits.

Therefore our workshop will focus on particular tools coming from – which may seem surprising – not necessarily education. We will practice some Cooperative Learning and Liberating Structures strategies – techniques and structures providing a certain framework, support interactions, and learning between members of the student team (or any other team). Prepare yourselves for activity and practice

Wykładowca w laboratorium

Dr hab. Armand Cholewka, prof. UŚ

piątek 23.04.2021 godzina 9:45-13:00

Wykładowca w laboratorium: Zobaczyć temperaturę ciała – termowizja w zastosowaniach

Wstęp:

Obrazowanie termiczne jest nieinwazyjną i bezkontaktową metodą pomiaru rozkładu temperatury różnorodnych obiektów począwszy od elementów budowlanych, obwodów elektrycznych aż do materii ożywionej w tym ciała ludzkiego. W związku z powyższym zastosowanie obrazowania termicznego w obecnych czasach obejmuje wiele dziedzin naukowych, od przemysłu aż po medycynę.

Podstawą obrazowania termicznego jest rejestracja przez kamerę termowizyjną promieniowania termicznego (tj. promieniowania z zakresu podczerwieni) emitowanego przez badany obiekt.

Rozkład temperatury obiektów biologicznych ściśle powiązana jest ze stanem metabolicznym tkanek i narządów umiejscowionych pod skórą. W związku z tym, że wraz ze wzrostem metabolizmu tkanek dochodzi do lokalnego wzrostu temperatury w badanych obszarach, dzięki termografii możliwa jest lokalizacja patologii takich jak stany zapalne, urazy czy nawet zmiany nowotworowe.

Cel:

Celem laboratorium jest zapoznanie się z metodą obrazowania termicznego, poznanie zarówno możliwości jak i ograniczeń wynikających z zastosowania do badań biologicznych i medycznych.

Przeprowadzone doświadczenia będą się starać znaleźć odpowiedzi na następujące pytania:

Co to jest temperatura?

Jak mierzyć temperaturę naszego ciała?

Jak można zmierzyć temperaturę organizmu nie dotykając go?

Czy temperatura powierzchni naszego ciała jest wszędzie jednakowa i czy różni się od

temperatury jaka panuje wewnątrz naszego organizmu?

Dlaczego temperatura powierzchni ciała człowieka może mówić o jego stanie zdrowia?

Program laboratorium:

Wykonanie termogramów wybranych części ciała i analiza punktów charakterystycznych. Uwzględnienie przygotowania pacjenta do badania w celu uniknięcia artefaktów. Analiza i weryfikacja termogramów w kontekście struktur anatomicznych (naczyń krwionośnych) zlokalizowanych pod skórą.

Doświadczenie badające odruch kontrlateralny kończyn górnych poprzez ogrzewanie/ochładzanie jednej kończyny z równoczesnym monitorowaniem zmian temperatury w drugiej kończynie przez określony czas.

Kontrola jakości kamery termowizyjnej – wykonanie wybranego testu kontroli jakości kamery termowizyjnej z wykorzystaniem modelu ciała doskonale czarnego. Analiza i opracowanie wyników, weryfikacja wyników zgodnie z normami określonymi dla aparatury termowizyjnej.

Literatura: