W piątek, 27 września 2024 roku, o godzinie 11.30 w Sali Zbigniewa Jerzego Nowaka (B1.18) odbędzie się pierwsze w rozpoczynającym się roku akademickim 2024/2025 Otwarte Seminarium Polonistyczne.
Gościć będziemy dr hab. Agnieszkę Karpowicz, prof. UW z Instytutu Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, autorkę opublikowanej w 2023 roku monografii Białoszewski temporalny (czerwiec 1975 – czerwiec 1976).
Rozmowę o książce poprowadzą pracownicy Instytutu Polonistyki: prof. dr hab. Alina Świeściak-Fast oraz dr hab. Piotr Bogalecki, prof. UŚ.
Serdecznie zapraszamy do udziału wszystkich zainteresowanych!
Książka dotyczy jednego roku z życia Mirona Białoszewskiego: od czerwca 1975 do czerwca 1976. Okres ten wyznaczają daty pierwszej i ostatniej notatki Chamowa, pisanego po przeprowadzce poety na Lizbońską. Białoszewski podejmuje wówczas szereg praktyk przestrzennych oraz obfitych, relacyjnych, multi- i intermedialnych działań twórczych – chodzi, zbiera „zielska”, urządza seanse magnetofonowe, układa bukiety. W tym „małym czasie” na niewielkim obszarze powstaje wiele utworów w wersjach pisanych i dźwiękowych równocześnie, nasila się pęd twórczy poety.
Przyjrzenie się źródłom literackim, dziennikom i archiwaliom z tego okresu pozwala prześledzić rolę samego procesu twórczego dla Białoszewskiego, pokazać bliskość jego utworów literackich i sztuki konceptualnej, a także odtworzyć jego koncepcję literatury jako „ciągu pisania”, który dopiero wtórnie jest rozrywany na poszczególne jednostkowe dzieła. Kluczowe okazują się tu pytania o koncepcję, konceptualizację i rolę czasu w projekcie egzystencjalno-artystycznym poety – czasu tworzenia, czasu pisania i czasu doświadczenia.
Agnieszka Karpowicz – dr hab., prof. UW. Literaturoznawczyni, kulturoznawczyni, mironolożka i mironistka. Pracuje w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, członkini zespołu Pracowni Studiów Miejskich IKP i grupy badawczej Modernitas przy Université Libre w Brukseli. W latach 2016–2022 wiceprezeska Fundacji im. Mirona Białoszewskiego. Poza twórczością Białoszewskiego zajmuje się (neo)awangardowymi praktykami logowizualnymi, literaturą i sztuką XX wieku w perspektywie: (inter)medialnej, studiów miejskich i geokrytyki. Autorka książek Kolaż. Awangardowy gest kreacji. Themerson – Buczkowski – Białoszewski (2007), Proza życia. Mowa, pismo, literatura (Białoszewski – Stachura – Anderman – Redliński – Schubert) (2012). Była współkuratorką wystaw Znikające krajobrazy. „Opowieść przestrzenna” Mirona Białoszewskiego (2016) i Białoszewski nieosobny (2022) w Muzeum Warszawy.