Prof. Edward Polański
Wybitny językoznawca, niekwestionowany autorytet w dziedzinie współczesnej polszczyzny, kodyfikator polskiej ortografii, badacz problemów dydaktyki języka polskiego, twórca teorii kształcenia języka. Popularyzator języka polskiego.
Absolwent polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego (1951–1955).
Z Uniwersytetem Śląskim związany od początku jego istnienia, tj. od 1968 roku. Dał się poznać jako bardzo dobry organizator życia naukowego: w latach 1969–1974 był współtwórcą i kierownikiem Międzywydziałowego Studium Kulturalno-Oświatowego, w latach 1980–1982 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Filologicznego, a następnie został wicedyrektorem Instytutu Filologii Polskiej (w latach 1984–1987). Do 2002 r. kierował Katedrą Dydaktyki Języka i Literatury Polskiej.
W dorobku naukowym obejmującym około 200 publikacji, w tym ponad 40 książek, szczególne miejsce zajmują publikacje związane ze sprawnością językową dzieci, ortografią oraz opracowania leksykograficzne adresowane do szerokiego kręgu odbiorców, m.in. „Słownictwo uczniów”, „Dydaktyka ortografii i interpunkcji”, „Słownik ortograficzny dla najmłodszych” oraz współautorstwo „Słownictwo i frazeologia w szkole” czy „Podręcznik polskiej interpunkcji”. Zwieńczeniem dokonań w tej dziedzinie jest redakcja naukowa i współautorstwo monumentalnych słowników ortograficznych: „Nowy słownik ortograficzny PWN” i „Wielki słownik ortograficzny PWN” oraz „Słownik ortograficzny w wyrażeniach”, a także „Słownik języka polskiego z frazeologizmami i przysłowiami”.
W środowisku uniwersyteckim jest cenionym badaczem, wychowawcą wielu pokoleń polskich językoznawców, cieszącym się powszechnym uznaniem pracowników i studentów.
Niestrudzony popularyzator języka polskiego oraz podnoszenia rangi języka ojczystego w społeczeństwie i poziomu kultury językowej wśród młodego pokolenia. Swoimi publikacjami i wieloletnią działalnością popularyzatorską zainteresował ortografią szerokie grono odbiorców.
Jest członkiem Rady Języka Polskiego przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk (przez wiele lat przewodniczył Komisji Ortograficzno-Onomastycznej Rady, inicjując prace nad uporządkowaniem reguł polskiej ortografii), Polskiego Towarzystwa Fonetycznego i Towarzystwa Językoznawczego oraz International Society of Phonetic Sciences.
Za działalność oraz osiągnięcia naukowo-dydaktyczne i organizacyjne uhonorowany Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Jest Doktorem honoris causa Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie.
W 2009 roku został wyróżniony uniwersytecką Nagrodą „Pro Scientia et Arte” przyznaną „w uznaniu wybitnych osiągnięć naukowych i dydaktycznych”.