Przejdź do treści

Uniwersytet Śląski w Katowicach

  • Polski
  • English
search
Wydział Nauk Ścisłych i Technicznych
Logo Europejskie Miasto Nauki Katowice 2024

Międzynarodowy dzień kobiet w inżynierii

25.08.2021 - 10:47 aktualizacja 14.11.2022 - 10:11
Redakcja: jp

23 czerwca

MIĘDZYNARODOWY DZIEŃ KOBIET W INŻYNIERII

Save the date with our scientists

„Kartka z kalendarza” to cykl artykułów, które powstawały z okazji różnych nietypowych świąt. Autorami prezentowanych materiałów są studenci, doktoranci i pracownicy Wydziału Nauk Ścisłych i Technicznych UŚ.

23 czerwca obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Kobiet w Inżynierii.

Z roku na rok na nasze studia zapisuje się coraz więcej studentek. Kiedyś byłoby to nie do pomyślenia, bo studia ścisłe i techniczne uchodziły za „męskie” . W 2014 roku w Wielkiej Brytanii ruszyła kampania, która ma na celu popularyzację studiów inżynierskich wśród kobiet: Międzynarodowy Dzień Kobiet w Inżynierii.
W naszych szeregach jest wiele pięknych i mądrych kobiet zaliczających się do grona inżynierów. Zapytaliśmy kilka z nich, dlaczego wybrały właśnie tę drogę kariery.

mgr inż. Żaneta Garczyk
fot. archiwum prywatne

mgr inż. ŻANETA GARCZYK


asystent, laureatka Diamentowego Grantu, Instytut Inżynierii Biomedycznej

Dlaczego wybrałam kierunek inżynierski? Od najmłodszych lat towarzyszyła mi pasja do nauk ścisłych i zajęć technicznych: wciąż analizowałam wszystkie informacje, zadawałam pytania „dlaczego?” i „jak?, a następnie odkrywałam odpowiedzi. Jednocześnie interesowały mnie zagadnienia związane z biologią i medycyną. Dlatego będąc w szkole średniej, wybrałam profil biologiczno-chemiczny. Wybierając następnie kierunek studiów, zdecydowałam się na inżynierię biomedyczną. Celem studiów na tym kierunku jest wykształcenie inżyniera znającego zagadnienia obejmujące techniczne wsparcie medycyny. Zatem oprócz wiedzy medycznej i biologicznej istotne są także umiejętności techniczne. Wybór inżynierskiego i tak bardzo interdyscyplinarnego kierunku studiów okazał się strzałem w dziesiątkę.

Po ukończeniu studiów pierwszego oraz drugiego stopnia, zdecydowałam się na kontynuację edukacji na studiach doktoranckich i jednocześnie rozpoczęłam pracę nauczyciela akademickiego. Jestem zatem zarówno inżynierem, naukowcem jak i dydaktykiem. Bardzo lubię moją pracę, która opiera się o ciągły rozwój. Każdy dzień jest inny, a słowo “rutyna” nie istnieje. W moim zawodzie podoba mi się również to, że współpracujemy z uczelniami i jednostkami naukowymi, także zagranicznymi, co sprawia, że praca jest ciekawa i mogę codziennie poszerzać swoją wiedzę. Daje mi to ogromną satysfakcję!

Dlaczego moim zdaniem inżynieria biomedyczna to dobry wybór także dla kobiet? Z wielu powodów. Po pierwsze jest to interesujący i prężnie rozwijający się obszar nauki, w skutek czego ma on ogromne perspektywy rozwoju. Innowacyjność jest wpisana w kierunki inżynierskie, a zatem zachęcają one do kreatywności i śmiałego podejmowania decyzji. Trudno wyobrazić sobie współczesną medycynę bez inżynierii biomedycznej, więc zdecydowanie jest to dyscyplina przyszłości.

inż. Oliwia Janus
fot. archiwum prywatne

inż. OLIWIA JANUS


absolwentka kierunku informatyka stosowana, studentka kierunku miko i nanotechnologia, Przewodnicząca Komisji ds. Organizacji Studenckich – Samorząd Studencki Uniwersytetu Śląskiego

Dlaczego zostałam inżynierem? Bo taki tytuł przed nazwiskiem dobrze brzmi 😎
A tak poważnie – jestem osobą mocno interdyscyplinarną, a na dodatek chciałam być lekarzem (chirurgiem). W ostatniej klasie liceum zmieniłam jednak zdanie i bez zbędnych przemyśleń złożyłam dokumenty na informatykę stosowaną.
Czy żałuję? Absolutnie nie. Poznałam mnóstwo fantastycznych osób, bardzo się rozwinęłam i dowiedziałam rzeczy, o których kiedyś nawet nie śniłam. Nie zamieniłabym tego na nic innego!
Przeszłam tutaj szkołę życia, którą zapamiętam na zawsze.
Wszystko to będzie w moim sercu każdego dnia. Ponadto, informatyka jest teraz obok mnie i chociaż nie determinuje mojego życia, to pokazała jak wiele rzeczy można z nią połączyć.
Bycie inżynierem to nie tylko tytuł, to niesamowita możliwość rozwoju praktycznie w każdym kierunku. Ja nawet dziś łączę ją z medycyną.
Najważniejsze, to nie stracić siebie, lecz rozwijać się i korzystać z możliwości które oferuje świat. A bycie kobietą inżynierem stawia świat u naszych stóp. Dlatego zawsze patrz na jasną stronę życia!

dr inż. Karolina Jurkiewicz
fot. archiwum prywatne

dr inż. KAROLINA JURKIEWICZ


adiunkt, Instytut Fizyki im. Augusta Chełkowskiego

Dlaczego wybrałam kierunek inżynierski? Dokonując wyboru studiów, zdecydowałam się na kierunek inżynierski, ponieważ chciałam rozwijać twarde umiejętności techniczne. Wiedziałam, że uzyskanie tytułu inżyniera pomoże mi w przyszłości zdobyć wymarzoną pracę. Początkowo myślałam, że moja ścieżka kariery będzie związana z analizą danych, np. finansowych lub programowaniem komputerowym. Na ostatnich latach studiów na kierunku fizyka techniczna zdecydowałam jednak, że chciałabym pracować jako naukowiec.

Obecnie prowadzę interdyscyplinarne badania struktury atomowej materiałów z pogranicza fizyki, chemii i inżynierii materiałowej. Wykorzystuję wiedzę i różnorodne umiejętności uzyskane na studiach. Na kierunkach inżynierskich wiele zajęć prowadzonych jest w taki sposób, aby studenci mogli mierzyć się z realnymi problemami. Mają możliwość obsługi specjalistycznej aparatury badawczej, konstrukcji przyrządów, prototypów urządzeń, wykonywania pomiarów, syntezy materiałów, w ogólności realizacji różnorodnych projektów, które mogą skutkować w przełomowe odkrycia, znaleźć zastosowanie w rozwiązaniach przemysłowych, być podstawą rozwoju technologicznego i przysłużyć się całemu społeczeństwu.

Uważam, że wybór kierunku inżynierskiego studiów stwarza wiele możliwości zawodowych, a zdobycie tytułu inżyniera potwierdza nabycie szerokiego zakresu umiejętności analitycznych i daje przekonanie, że zawsze jesteśmy w stanie znaleźć rozwiązanie każdego problemu

dr inż. Sonia Kotowicz
fot. archiwum prywatne

dr inż. SONIA KOTOWICZ


adiunkt, Instytut Chemii

Dlaczego wybrałam kierunek inżynierski? W szkole podstawowej na pytanie „Kim chcesz zostać w przyszłości?” odpowiadałam – naukowcem, a połączenie naukowca i inżyniera okazało się fuzją idealną. Jako dziecko zawsze podglądałam wszelkie naprawy urządzeń RTV czy AGD kierowana chęcią zrozumienia ich działania. Wraz z upływem lat to właśnie ja w domu „rozkręcałam” zepsute urządzenia i szukałam sposobów na ich naprawienie. I szczerze? Tak zostało po dziś dzień. Zamiłowanie do prac manualnych i rozwiązywania problemów technicznych przyczyniło się do wyboru kierunku studiów oraz dalszego rozwoju zawodowego i naukowego. Dziś, jako pracownik Instytutu Chemii, łączę pracę naukową z „zacięciem” inżynierskim, szukając innowacyjnych rozwiązań dla elektroniki organicznej

mgr inż. Izaberla Matuła
fot. archiwum prywatne

mgr inż. IZABELA MATUŁA


asystent, Instytut Inżynierii Materiałowej

Ambasadorka kierunku inżynieria materiałowa

Dlaczego wybrałam kierunek inżynierski? Swoją przygodę z naukami inżynieryjnymi rozpoczynałam na studiach z inżynierii biomedycznej, gdzie zafascynowałam się tematem sztucznych narządów. Dlaczego taki wybór? Trochę z przypadku, ale też z przekonania, że inżynier może zmienić świat, mieć realny wpływ na rozwój technologii i nauki.

Dalsze studia kontynuowałam na inżynierii materiałowej i ten kierunek skradł kompletnie moje serce i umysł.
Fascynuje mnie to, w jaki sposób ułożenie atomów, ich rodzaj, skład chemiczny materiału, jego mikrostruktura i wiele innych aspektów wpływają na absolutnie każdy przedmiot który nas otacza.

Aktualnie kończę doktorat dotyczący materiałów na długoterminowe implanty kostne. Wzorując się na naturalnej kości, która zbudowana jest z dwóch stref: kości gąbczastej i kości zbitej, staram się stworzyć analogiczne materiały, by jak najlepiej odpowiadały budowie i własności ludzkiej kości. Moim marzeniem jest realne wpłynięcie na jakość życia ludzi, którzy muszą korzystać z różnego rodzaju implantów. Moje badania realizuję w ramach projektu Nowe porowate stopy tytanowe do zastosowań medycznych o podniesionej odporności na korozję wytworzone w procesie mechanicznego stopowania (2016/23/N/ST8/03809) wspieranego przez Narodowe Centrum Nauki.

Dlaczego nie zamierzam rezygnować? Bo każdy dzień przynosi nowe wyzwania inżynieryjne oraz codziennie mam okazję nauczyć się czegoś nowego.

return to top