Prof. Andrzej Radziewicz-Winnicki
Wybitny socjolog i pedagog, uznany w kraju i za granicą autorytet naukowy w zakresie socjologii wychowania oraz pedagogiki społecznej, znakomity organizator badań naukowych i uniwersyteckiego kształcenia.
Absolwent socjologii w Uniwersytecie Warszawskim – stopień magistra socjologii uzyskał w 1968 roku. W Uniwersytecie Śląskim obronił dysertację doktorską w 1974 roku, natomiast stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskał w Wyższej Szkole Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie w 1980 roku. W 1989 roku otrzymał tytuł naukowy profesora.
W 1974 roku podjął pracę naukowo-dydaktyczną na Wydziale Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Śląskiego, w którym pełnił odpowiedzialne funkcje: Dziekana (w latach 1984−1990) oraz Dyrektora Instytutu Pedagogiki (w latach 1996−2002). W latach 1981−2011 kierował Katedrą Pedagogiki Społecznej, której jest jednym z założycieli.
Przedmiotem dociekań naukowych jest analiza procesów społecznych oraz skutków wprowadzania radykalnych zmian organizacyjnych i programowych w instytucjonalnej oświacie, a także problemy marginalizacji społecznej (wykluczenia) związane z procesem transformacji społecznej. Bogactwo podejmowanej problematyki badawczej mieści się w obrębie zainteresowań naukowców reprezentujących różne dziedziny nauk społecznych.
Efektem zainteresowań i dociekań naukowych jest przede wszystkim kilkanaście autorskich książek wydanych w kraju i za granicą, skrypty, prace zbiorowe oraz kilkaset innych prac naukowych (przedmowy, artykuły i rozprawy drukowane w czasopismach naukowych, recenzje i opinie).
Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego, Polskiego Towarzystwa Socjologicznego, World Association for Educational Research oraz inicjatorem i redaktorem naczelnym kwartalnika naukowego „Auxilium Sociale – Wsparcie Społeczne”, członkiem kolegiów redakcyjnych krajowych i międzynarodowych czasopism naukowych.
W pracy dydaktycznej dał się poznać jako znakomity nauczyciel akademicki, wychowawca i promotor wielu pokoleń polskich uczonych. Prowadził wykłady gościnne w charakterze visiting professor w kilkudziesięciu zagranicznych ośrodkach uniwersyteckich.
Za całokształt działalności oraz osiągnięcia naukowo-dydaktyczne i organizacyjne uhonorowany m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, a także Złotym Medalem Nothern Illinois University of DeKalb.
W 2005 roku został wyróżniony uniwersytecką Nagrodą „Pro Scientia et Arte” przyznaną „za wybitne i twórcze osiągnięcia naukowe oraz osiągnięcia w zakresie kształcenia kadry tworzącej silny ośrodek pedagogiki społecznej na Śląsku”.