Prof. Janusz Janeczek
Wybitny geolog – mineralog o ugruntowanej pozycji naukowej w Polsce i na arenie międzynarodowej, uczony o niekwestionowanym autorytecie w środowisku i bogatym dorobku badawczym. W sposób charakterystyczny dla wielkich osobowości świata nauki łączy funkcje Uczonego i Nauczyciela – Mistrza dla młodszych Kolegów.
Absolwent geologii w Uniwersytecie Wrocławskim (1976); stopień naukowy doktora (1983) oraz stopień naukowy doktora habilitowanego (1993) uzyskane również w Uniwersytecie Wrocławskim. Tytuł naukowy profesora otrzymał w 1999 roku; od 2004 roku zatrudniony na stanowisku profesora zwyczajnego.
Z Uniwersytetem Śląskim związany od 1984 roku. Od blisko dwudziestu pięciu lat pełni, z wyboru, ważne funkcje akademickie – rektor Uniwersytetu Śląskiego w latach 2002–2008, a wcześniej: prorektor ds. nauki, promocji i współpracy międzynarodowej (lata 1999–2002) oraz prodziekan Wydziału Nauk o Ziemi (lata 1993–1999). W latach 1993–1996 był członkiem Senackiej Komisji ds. Współpracy z Zagranicą, od 2008 roku przewodniczy Senackiej Komisji ds. Organizacji i Rozwoju Uniwersytetu Śląskiego. Od 2000 roku pełni funkcję kierownika Katedry Geochemii, Mineralogii i Petrografii (w latach 1994–2000 pełnił funkcję kierownika Zakładu Mineralogii).
W kadencjach 2002–2005 oraz 2005–2008 pełnił funkcję wiceprezydenta Regionalnej Konferencji Rektorów Uczelni Akademickich; w kadencji 2005–2008 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Konferencji Rektorów Uniwersytetów Polskich oraz przewodniczącego Konferencji Rektorów Uniwersytetów Śląskich.
Zainteresowania naukowe dotyczą przede wszystkim mineralogii i geochemii naturalnych reaktorów jądrowych w Gabonie (udział w latach 1990–2000 w międzynarodowym zespole badającym naturalne reaktory jądrowe Oklo), mineralogii środowiskowej, w szczególności mineralogii pyłów atmosferycznych oraz przeobrażeń hydrotermalnych minerałów i krystalochemii minerałów.
Autor kilkudziesięciu publikacji naukowych z tego zakresu – do najważniejszych należą prace nad minerałami uranu oraz migracją pierwiastków promieniotwórczych w naturalnych reaktorach jądrowych; wiele prac zostało opublikowanych w języku angielskim w wydawnictwach naukowych o zasięgu krajowym i międzynarodowym, w tym w czołowych z listy filadelfijskiej (indeks SCI).
Znakomity uczony i organizator badań naukowych oraz kształcenia akademickiego na najwyższym poziomie, doskonale rozumiejący wyzwania stojące przed nowocześnie rozumianym szkolnictwem wyższym, promotor młodej kadry naukowej, wspierający ważne projekty oraz inicjatywy badawcze, ceniony nauczyciel akademicki, wychowawca wielu pokoleń geologów, cieszący się szacunkiem pracowników i studentów Uniwersytetu.
Przewodniczący Rady Narodowego Centrum Nauki (wcześniej członek Rady oraz przewodniczący Komisji Odwoławczej), Przewodniczący Rady ds. Bezpieczeństwa Jądrowego i Ochrony Radiologicznej działającej przy Prezesie Państwowej Agencji Atomistyki, członek Komitetu Nauk Mineralogicznych i Komitetu Nauk Geologicznych Polskiej Akademii Nauk, członek American Mineralogical Society oraz członek Polskiego Towarzystwa Mineralogicznego (w latach 1998–2002 pełnił funkcję przewodniczącego PTM).
W 2016 roku został wyróżniony uniwersytecką Nagrodą „Pro Scientia et Arte” przyznaną „w uznaniu wybitnych osiągnięć naukowych i dydaktycznych”.