Prof. Jerzy Łukaszewicz
Prof. dr hab. Jerzy Łukaszewicz to człowiek filmu, artysta i uczony, operator obrazu, reżyser, scenarzysta. Ukończył Wydział Operatorski Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Pracę zawodową rozpoczął w 1971 roku w PRF Zespoły Filmowe w Zespole KADR, którego szefem był wówczas Jerzy Kawalerowicz. W roku 2006 roku uzyskał tytuł profesora sztuk filmowych.
Z Uniwersytetem Śląskim jest związany od 1994 roku. Jest nauczycielem akademickim, wykładowcą, profesorem, wychowawcą kolejnych pokoleń adeptów sztuk filmowych. W latach 2012–2016 był dziekanem Wydziału Radia i Telewizji UŚ, w latach 2016–2019 pełnił funkcję prodziekana ds. nauki i sztuki tegoż Wydziału. W latach 2019–2020 pełnił funkcję prodziekana ds. sztuki w Szkole Filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego UŚ, a od 2020 roku jest prodziekanem ds. nauki i twórczości artystycznej w Szkole Filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego UŚ. W latach 2010–2012 prof. J. Łukaszewicz był członkiem Centralnej Komisji ds. Stopni Naukowych i Tytułów jako przedstawiciel Uniwersytetu Śląskiego i środowiska twórców.
Prof. J. Łukaszewicz współpracował między innymi z Andrzejem Wajdą, Tadeuszem Konwickim, Kazimierzem Kutzem, Jerzym Kawalerowiczem, Jerzym Skolimowskim, Witoldem Leszczyńskim oraz Juliuszem Machulskim. W swojej bardzo bogatej twórczości artystycznej prof. J. Łukaszewicz ma dokonania jako autor zdjęć – operator, reżyser, a także scenarzysta. Jako operator obrazu zrealizował spektakle telewizyjne i wiele filmów fabularnych, pełnometrażowych i krótkometrażowych, filmów dokumentalnych oraz seriali. Przykłady: „Dolina Issy” (reż. T. Konwicki), „Spotkanie na Atlantyku” (reż. J. Kawalerowicz), „Siekierezada” (reż. W. Leszczyński), „Vabank I”, „Vabank II”, „Seksmisja”, „Kingsajz” (reż. J. Machulski). Debiut reżyserski to film fabularny pt. „Bliskie spotkania z wesołym diabłem”, a następnie serial fabularny „Przyjaciele wesołego diabła” z 1988 roku, w których prof. J. Łukaszewicz połączył talenty reżysera, autora scenariusza i dialogów oraz autora zdjęć. W następnych latach jako scenarzysta i reżyser zrealizował pięć filmów fabularnych oraz pięć seriali telewizyjnych (między innymi „Tajemnica Sagali”, „Słoneczna włócznia” w koprodukcji z niemieckimi ARD i MDR), jest także reżyserem wielu odcinków seriali telewizyjnych „Plebania” i „Na dobre i na złe”. Ważnym dokonaniem autorskim prof. J. Łukaszewicza są rekonstrukcje cyfrowe filmów, na przykład filmów Andrzeja Wajdy: „Panny z Wilka”, „Człowiek z marmuru”, „Człowiek z żelaza”, „Krajobraz po bitwie”, „Kronika wypadków miłosnych”.
Filmy, przy których pracował, były nagradzane na prestiżowych krajowych i międzynarodowych festiwalach filmowych: w Gdyni, Berlinie, Cordobie, Kadyksie, Vevey i Grenoble, a także podczas Los Angeles Emmy Awards.
Prof. J. Łukaszewicz jest także autorem licznych publikacji naukowych z zakresu sztuk filmowych, które ukazywały się między innymi w czasopiśmie „Estetyka i Krytyka” wydawanym przez Uniwersytet Jagielloński. Jest współautorem podręcznika dla operatorów pt. „Kino-Oko”. W naszym Wydawnictwie Uniwersytetu Śląskiego ukazała się w 2021 roku bardzo ważna pozycja awizowana jako tryptyk filmowo-filozoficzny zasługujący, zdaniem recenzentki, na miano dzieła, pt.: „Zdarzenie – technika – sztuka. Myślenie sztuki filmowej. Obserwacje”. Prof. J. Łukaszewicz był ekspertem Agencji Scenariuszowej przy Ministerstwie Kultury w Departamencie Filmu i Mediów Audiowizualnych w latach 2000–2005, ekspertem merytorycznym Polskiej Komisji Akredytacyjnej w latach 2008–2015. Jest członkiem Stowarzyszenia Filmowców Polskich oraz członkiem Polskiej Akademii Filmowej.