Trzecie seminarium w ramach cyklu spotkań dotyczących przygotowania i wdrożenia Nowej Koncepcji Studiów na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach pt. „Uniwersytet jako organizacja szczególnie złożona: jak nim zarządzać?” wygłosiła prof. Monika Kostera. Spotkanie odbyło się 10 marca 2022 roku.
Prelegent
fot. Dorota Awiorko
prof. Monika Kostera
Profesor tytularna w dziedzinie ekonomii i nauk humanistycznych. Pracuje jako profesor socjologii na Uniwersytecie Warszawskim, a także jako profesor zarządzania w Institut Mines-Télécom Business School, Université Paris-Saclay (Francja) oraz profesor zarządzania na Uniwersytecie Södertörn (Szwecja). Była również zatrudniona jako Professor and Chair in Management w Wielkiej Brytanii, w tym na Durham University. Pisze i publikuje teksty z zakresu teorii i etnografii organizacji, a także tworzy poezję. Jest współredaktorką naukową pisma „Gender, Work and Organization”, współredagowała kilka czasopism, w tym „British Journal of Management”. Jej obecne zainteresowania badawcze obejmują wyobraźnię organizacyjną, pojęcia pracy i etnografię organizacyjną. Jest członkinią Spółdzielni Poetów Erbacce.
Materiał wideo z seminarium
Odtwórz wideo:
Opis spotkania
Uniwersytety są systemami otwartymi, szczególnie złożonymi. Funkcjonują jako organizacje z nieoczywistymi granicami, z trudno dającymi się zdefiniować standardami produktywności, są agonistyczne i stanowią bufor między teraźniejszością a przyszłością szerszego systemu społecznego. Zgodne z zasadami podejścia systemowego, by mogły funkcjonować sprawnie, wymagają specyficznego podsystemu zarządczego, co najmniej równie złożonego jak one same.
Uniwersytety mają długą historię i są jednymi ze starszych instytucji społecznych dotąd w jakiejś postaci działającymi. Wręcz niekiedy działają od stuleci w tych samych jednostkach organizacyjnych. Właściwie przez całą swoją historię ewoluują, eksperymentując z nowymi formami organizacji oraz struktury. Obecnie uniwersytety poddawane są presji „urynkowienia”: dostosowania swoich usług oraz struktur do oczekiwań globalnego rynku edukacji poprzez mechanizmy optymalizującego zarządzania. Zarządzanie poprzez audyt polega na upraszczaniu i optymalizacji struktur i form. Tymczasem pandemia COVID-19 obnaża klęskę współczesnego zarządzania, nie tylko służbą zdrowia. Modele zarządzania „przedsiębiorczego”, „smukłego” czy „dynamicznego”, które od kilkudziesięciu już lat stanowią trzon głównego nurtu zarządzania, są bardzo tanie, ale sprawdzają się wyłącznie w stabilnym albo sprzyjającym otoczeniu. Zupełnie nie nadają się do zarządzania złożonymi systemami charakteryzującymi się dużą niepewnością.
Naszym obowiązkiem jest podjęcie namysłu nad niezwykle złożoną sytuacją u progu globalnych zmian, które bynajmniej nie mają jeszcze ustalonego wektora. Jednakże jeden element powinien zostać poszanowany i doceniony – jest to unikalna tożsamość uniwersytetu i profesji akademickiej. Szkodliwym złudzeniem jest, że przetrwamy, jeśli zmienimy się w jakiś inny twór. Przetrwamy wyłącznie jako uniwersytet. Wymaga to pilnego i wnikliwego namysłu nas możliwymi i pożądanymi modelami zarządzania.