Pomimo niewątpliwego postępu w medycynie, wciąż jeszcze brakuje skutecznych metod leczenia wielu rodzajów nowotworów. Naukowcy związani z Uniwersytetem Śląskim prowadzą badania mające wspomóc między innymi terapie stosowane w leczeniu raka jelita grubego. To trudny przeciwnik. Może rozwijać się bez specyficznych objawów, a przecież wczesne rozpoznanie choroby znacznie zwiększa nasze szanse na całkowite wyleczenie. Najczęstszym rozwiązaniem w walce z tym nowotworem są metody chirurgiczne, obarczone jednak dosyć dużym ryzykiem powikłań. Powszechnie stosuje się także chemioterapię i radioterapię.
Skuteczne leki wykorzystywane podczas chemioterapii powinny być selektywne, co oznacza, że w wyniku ich stosowania nie dojdzie do uszkodzenia zdrowych komórek pacjenta. W związku z tym naukowcy projektujący skład nowych, skuteczniejszych leków szukają kompozytów składających się z różnych substancji leczniczych. Jedne z nich wykazywać mogą działanie przeciwnowotworowe i charakteryzują się różnymi mechanizmami działania, inne pozwalają niejako zlokalizować komórki raka i odróżnić je od komórek zdrowych. Projektując takie kompozyty, należy jednak wziąć pod uwagę to, że poszczególne substancje leczniczą wchodzą ze sobą w interakcje, co może docelowo doprowadzić do zmiany właściwości tak opracowanego farmaceutyku.
Naukowcy z Uniwersytetu Śląskiego postanowili przyjrzeć się bliżej pochodnej karbotiohydrazydu, o której wiedzieli, że wykazuje ponadprzeciętną aktywność przeciwnowotworową. Poddali analizie jej interakcje z innymi substancjami leczniczymi, także przeciwnowotworowymi, lecz o odmiennym mechanizmie działania. Wyniki badań potwierdziły efekt synergii między analizowanymi substancjami, opracowana kompozycja pochodnej karbotiohydrazydu wykazała większą skuteczność terapii przeciwnowotworowej w postaci takich leków, jak oksaliplatyna, irynotekan oraz deferasiroks.
Aktywność kompozycji farmaceutycznej została zbadana w warunkach in vitro na komórkach ludzkiego nowotworu jelita grubego. Rozwiązanie wraz z opisanym zastosowaniem zostało objęte ochroną patentową. Zaletą proponowanego rozwiązania jest możliwość uzyskania nowych efektów terapeutycznych z połączenia znanych i wykorzystywanych leków.
Autorami wynalazku są naukowcy z Wydziału Nauk Ścisłych i Technicznych: dr hab. Anna Mrozek-Wilczkiewicz, prof. UŚ, dr Katarzyna Malarz, dr hab. Robert Musioł, prof. UŚ oraz dr inż. Maciej Serda.
Małgorzata Kłoskowicz | Sekcja Prasowa UŚ
